Adam Chmiel – Życiorys
Adam Chmiel (1865-1934) był polskim historykiem kultury, archiwistą oraz znawcą Krakowa. Urodził się w Słomniczkach jako syn stolarza Wita Kmiela i Franciszki z Ossuchowskich. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum w Krakowie, w latach 1886-1890 studiował historię, filologię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po studiach rozpoczął pracę w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie, gdzie awansował na różne stanowiska, aż do dyrektora (od 1917). Równocześnie był historiografem Uniwersytetu Jagiellońskiego i uczestniczył w pracach w Radzie Archiwalnej w Wiedniu. Chmiel szczególnie interesował się historią Krakowa, sfragistyką oraz paleografią.
Wkład w historię i kulturę
Chmiel był autorem wielu publikacji dotyczących archiwistyki oraz kultury. Przygotował do druku ważne dokumenty archiwalne, w tym wykazy studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego badania skupiały się nie tylko na aspektach heraldycznych, ale również na artystycznych elementach pieczęci, szczególnie Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Współpracował z wybitnymi postaciami, takimi jak Stanisław Wyspiański, dla którego przygotował wydanie dzieł w pięciu tomach. Chmiel miał również znaczący wpływ na rozwój archiwistyki w Polsce, a jego prace były podstawą wielu regulacji dotyczących archiwów.
Wybrane publikacje
- O początku rodu w kronice Nestora (1887)
- Stosunek Kazimierza Wielkiego do Karola IV w latach 1360-1364 (1890)
- Pieczęcie miast Krakowa do końca XVIII wieku (1903)
- Rachunki dworu królewskiego 1544-1567 (1911)
- Rzeźnicy krakowscy (1930)
Upamiętnienie
Adam Chmiel został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego działalność oraz wkład w rozwój archiwistyki oraz kultury polskiej pozostają nadal cenione i doceniane.
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich (red.) A. Śródka, P. Szczawiński, Wrocław 1983
- Grodziska-Ożóg K., Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), Kraków 1987
- Rybarski A, Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion” 1927
