Adam Wawrzyniec Bochenek (10 sierpnia 1875 – 25 maja 1913) był polskim lekarzem, anatomem, histologiem i antropologiem, autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika anatomii.
Życiorys
Adam Bochenek urodził się w Krakowie jako syn Mieczysława Bochenka, profesora ekonomii Uniwersytetu Jagiellońskiego, i Heleny z Klickich. Po śmierci ojca jego opiekunem został Witold Bochenek. Ukończył III Gimnazjum w Krakowie, a następnie studiował nauki medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał stopień doktora w 1898 roku. W czasie studiów pracował jako demonstrator i asystent w Katedrze Anatomii.
W latach 1899-1901 studiował antropologię w Strasburgu i na Uniwersytecie Lowańskim, gdzie zdobywał wiedzę z zakresu neuroanatomii. Habilitację uzyskał w 1901 roku na podstawie dysertacji dotyczącej komórki nerwowej ślimaka Helix pomatia. Był profesorem nadzwyczajnym, prowadził badania z zakresu histologii i embriologii oraz zajął się antropologią ludności wiejskiej.
Bochenek zmarł w wyniku przedawkowania leku, na który cierpiał, co według niektórych teorii mogło być wynikiem depresji. Pochowany jest na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Po jego śmierci opublikowano nekrologi, a jego prace naukowe pozostają ważnym wkładem w dziedzinie anatomii.
Dorobek naukowy
Najbardziej znanym dziełem Bochenka jest Anatomia człowieka, której pierwszy tom ukazał się w 1909 roku. Prace nad podręcznikiem kontynuowali po wojnie inni naukowcy, a całość była wznawiana do dziś.
Wybrane prace
- O ruchu w świecie zwierzęcym (1897)
- O dojrzewaniu i zapłodnieniu jajka u ślimaka Aplysia depilans (1899)
- Anatomia człowieka. T. I (1909)
- Badania nad budową systemu nerwowego centralnego u mięczaków (1905)
Linki zewnętrzne
Adam Bochenek pozostaje postacią kluczową dla rozwoju polskiej anatomii i histologii.
