Adam Aumer (1918-1995) – pułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys
Adam Aumer rozpoczął swoją służbę w 1941 roku w Armii Czerwonej, a następnie przeszedł do formującego się ludowego Wojska Polskiego. W stopniu plutonowego dowodził drużyną topograficzną w 3 pułku artylerii ciężkiej oraz walczył w 1 Brygadzie Artylerii Armat im. gen. Józefa Bema.
Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii, Aumer pełnił funkcję zastępcy dowódcy baterii ds. politycznych. W latach 40. był szefem Wydziału V Inspekcji Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP. Następnie zajmował różne stanowiska w politycznym zarządzaniu jednostkami wojskowymi, w tym w Śląskim Okręgu Wojskowym oraz Pomorskim Okręgu Wojskowym.
W latach 1956-1976 Aumer działał na stanowiskach związanych z polityką w Inspektoracie Lotnictwa oraz Wojskach Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej. Po zakończeniu aktywnej służby był sekretarzem naukowym Rady Naukowej MON ds. Psychologii i Socjologii Wojskowej, a później Rady Nauk Społecznych MON.
W 1976 roku przeszedł na emeryturę, a jego pożegnanie odbyło się z udziałem wysokich rangą oficerów. W latach 1985-1990 pracował społecznie w Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa jako rzecznik prasowy. Aumer zmarł w 1995 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Życie prywatne
Adam Aumer mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Kazimierą Sitarską, która zmarła w 2016 roku.
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Inne odznaczenia
Przypisy
Adam Aumer był istotną postacią w historii Wojska Polskiego, a jego służba oraz osiągnięcia zostały docenione przez wiele odznaczeń.
