Dzisiaj jest 22 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Acid2

Test Acid2

Test Acid2, stworzony przez organizację Web Standards Project (WaSP), ma na celu ocenę zgodności przeglądarek internetowych z standardami W3C. Autorami testu są Ian Hickson i Håkon Wium Lie, a jego głównym celem jest sprawdzenie poprawności interpretacji CSS, HTML, przezroczystości PNG oraz osadzania obrazków.

Przebieg testu

Aby przeprowadzić test, wystarczy odwiedzić specjalnie przygotowaną stronę testową. Przeglądarka uznawana jest za spełniającą wymagania, gdy wyświetla obrazek wzorcowy – żółtą buźkę z czarnym nosem. Kluczowe elementy to:

  • Niebieskie podświetlenie nosa po najechaniu myszką.
  • Stabilna pozycja czubka głowy podczas przewijania strony.

Znaczenie testu

Test Acid2 jest ważny, ponieważ internetowe strony są interpretowane przez przeglądarki. Niedoskonałości w ich renderowaniu mogą prowadzić do użycia skomplikowanych rozwiązań przez twórców stron, co może wpływać na czas ładowania i estetykę witryny.

Wyniki testów przeglądarek

Różne przeglądarki osiągają różne wyniki w teście Acid2. Na przykład:

  • iCab poprawnie wyświetla obrazek, ale ignoruje część arkusza stylów.
  • Microsoft początkowo planował, że Internet Explorer 7 nie przejdzie testu, ale zapowiedział, że wersja 8.0 go zaliczy, włączając tryb zgodności.

Historia i przyszłość testu

Nazwa testu wywodzi się z angielskiego wyrażenia „acid test”, które odnosi się do kluczowych testów jakości. Pierwszy test Acid sprawdzał podstawowe właściwości CSS1, a Acid2 koncentruje się na istotnych elementach CSS2. Håkon Wium Lie zapowiedział, że Acid3 skupi się na funkcjonalności aplikacji internetowych.

Krytyka

Niektórzy krytycy uważają, że test Acid2 nie spełnia swoich założeń. Trudno zidentyfikować źródło problemów w przypadku błędów w renderowaniu, a selektywny dobór funkcji CSS może prowadzić do niewłaściwego skupienia się producentów na testowanych elementach. Microsoft zbagatelizował test, chociaż jego przejście jest ważnym krokiem w kierunku zgodności z W3C.

Linki zewnętrzne