Abarta (sprawca bohaterskich czynów) – postać z mitologii celtyckiej, należąca do Tuatha Dé Danann.
Opis legendy
Abarta służył pod wodzą Finna MacCoola, przywódcy Fianny, po tym jak Finn objął dowództwo po swoim ojcu. W geście pozornej dobroci, Abarta podarował wojownikom siwego konia, który okazał się być zaczarowany.
Wojownicy mieli trudności z założeniem mu uzdy, a gdy jeden z nich dosiadł konia, ten nie chciał się ruszyć. Dopiero gdy na koniu zasiadło czternastu jeźdźców, zwierzę w końcu ruszyło. Gdy Abarta również dosiadł konia, ten nagle galopował w nieznanym kierunku, porywając piętnastego wojownika. Okazało się, że celem Abarty było zabranie jeźdźców do świata umarłych.
Fenianie wyruszyli w pogoń za Abartą na zaczarowanym statku. Najlepszym tropicielem okazał się Foltor, pomocnik Finna. Udało mu się skierować statek we właściwą stronę, docierając do poszukiwanej krainy. Tam Abarta został zmuszony do uwolnienia uwięzionych wojowników, a aby zaspokoić ich żądania, musiał wrócić do Irlandii, trzymając ogon zaczarowanego rumaka.
Bibliografia
- Mitologia celtycka
