9K38 „Igła”
9K38 „Igła” (NATO: SA-18 Grouse) to radziecki/rosyjski ręczny system pocisków ziemia-powietrze, naprowadzany na podczerwień. Istnieją także warianty, takie jak 9K310 „Igła-1” (NATO: SA-16 Gimlet) oraz morska wersja „Igła-M” (NATO: SA-N-10 Grouse).
Historia
Prace nad pociskiem rozpoczęły się w 1971 roku jako nowy projekt, niezwiązany z wcześniejszymi modelami, takimi jak 9M32 Strzała-2. Problemy techniczne opóźniły rozwój, co doprowadziło do podziału programu w 1978 roku na dwie części: projekt „pełnowartościowej” Igły oraz uproszczonej Igły-1. W 1983 roku zatwierdzono 9K38 Igła z pociskiem 9M39. Podczas testów porównawczych z francuskim pociskiem Mistral stwierdzono, że Igła ma mniejszą głowicę bojową i krótszy zasięg, ale lepszą odporność na zakłócenia.
W końcu lat 80. rozpoczęto przygotowania do produkcji licencyjnej 9K310 Igła-1E w Polsce, z dostawami komponentów z ZSRR.
Użycie
Pociski Igła oraz Igła-1 zostały wyeksportowane do ponad 30 krajów. Przykłady użycia obejmują:
- 2 maja 1999 – zestrzelenie samolotu F-16C podczas operacji „Allied Force” w Kosowie.
- 17 kwietnia 2022 – zestrzelenie rosyjskiego śmigłowca Ka-52 przez ukraińskich żołnierzy.
- 22 maja 2022 – zestrzelenie samolotu Su-25 pilota Kanamata Botaszewa przez ukraińskie siły.
- 28 czerwca 2024 – zestrzelenie rosyjskiego samolotu Su-25 przez Gwardię Narodową Ukrainy.
Dane taktyczno-techniczne
- Masa pocisku: 10,8 kg
- Masa wyrzutni: 7,15 kg
- Długość: 1700 mm
- Średnica: 70 mm
- Maksymalna prędkość celu: 360 m/s
- Minimalny pułap celu: 10 m
- Maksymalny pułap celu: 3500 m
- Maksymalna prędkość: 800 m/s
- Średnia prędkość rakiety: 600 m/s
- Maksymalny zasięg rażenia: 5000 m
- Czas przejścia w położenie bojowe: 10 s
- Okres przechowywania: 10 lat
- Prawdopodobieństwo trafienia: 0,38-0,58
Podsumowanie
9K38 „Igła” jest istotnym systemem obrony powietrznej, wykorzystywanym w wielu konfliktach zbrojnych oraz eksportowanym do licznych krajów na całym świecie.
