„`html
Planetoida (7) Iris
(7) Iris to siódma planetoida odkryta w pasie planetoid pomiędzy Marsem a Jowiszem, którą zidentyfikował John Russell Hind 13 sierpnia 1847 roku w Londynie. Nazwa planetoidy pochodzi od Iris, bogini tęczy w mitologii greckiej.
Orbita
Orbita (7) Iris jest nachylona pod kątem 5,53° do ekliptyki, z mimośrodem wynoszącym 0,23. Ciało to krąży wokół Słońca w średniej odległości 2,39 au, z peryhelium w odległości 1,83 au oraz aphelium 2,94 au. Czas obiegu wokół Słońca wynosi 3 lata i 250 dni.
Właściwości fizyczne
Planetoida ma nieregularny kształt o wymiarach 225×190×190 km. Jej albedo wynosi 0,28, a absolutna wielkość gwiazdowa to 5,51m. Okres obrotu wynosi 7 godzin i 8 minut, a oś obrotu jest nachylona do płaszczyzny orbity pod kątem 85°, co powoduje, że Iris toczy się niemal po swojej trajektorii. Taki układ osi obrotu skutkuje znacznymi różnicami temperatury powierzchni między stroną nasłonecznioną a ciemną, z okresem, w którym Słońce nie świeci nad biegunami przez niemal połowę roku.
Powierzchnia planetoidy wykazuje różnice w albedo, ze jasnymi obszarami na północnej półkuli. Iris składa się głównie z kompozytów żelazowo-niklowych oraz krzemianów, zawierających dużą ilość magnezu i żelaza. Jest prawdopodobnie źródłem meteorytów zwanych chondrytami grupy L.
„`
