68 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
68 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (68 dr OP) to samodzielny pododdział Wojska Polskiego, który został sformowany w 1974 roku w Łebie jako 68 Dywizjon Ogniowy Artylerii Rakietowej. Został rozformowany w 1999 roku.
Historia
Dywizjon powstał na mocy rozkazu dowódcy WOPK nr 0188/Org. z dnia 19 września 1974 roku. W Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki przeszkolono kadrę dla nowo formowanych dywizjonów, w tym 68 i 69. W 1975 roku do stacji kolejowej Hel przybyły pierwsze przeciwlotnicze zestawy rakietowe PZR S-125M Newa, które stały się głównym sprzętem bojowym jednostki. W wyniku restrukturyzacji Sił Zbrojnych dywizjon został rozwiązany w 1999 roku.
Wyposażenie
Wyposażenie dywizjonu zmieniało się w zależności od możliwości finansowych oraz postępu technologicznego. W skład jego uzbrojenia wchodziły:
- 4 wyrzutnie rakiet NEWA, każda z 4 rakietami
Dowódcy Dywizjonu
- 1974-1979 – ppłk Franciszek Bujalski
- 1979-31 stycznia 1999 – ppłk Witold Tarkiewicz
- 1 lutego 1999-31 października 1999 – mjr Henryk Małkowski
Podsumowanie
68 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej odegrał istotną rolę w systemie obrony powietrznej Polski od momentu swojego utworzenia w 1974 roku do rozformowania w 1999 roku. Jego wyposażenie oraz kadra dowódcza były kluczowe dla realizacji zadań obronnych w tym okresie.
