62 pułk piechoty
62 pułk piechoty (62 pp) był jednostką Armii Wielkopolskiej oraz Wojska Polskiego II RP. Powstał w marcu 1919 podczas powstania wielkopolskiego, z ochotników z Pleszewa i Środy Wielkopolskiej oraz batalionu zapasowego 12. pułku strzelców. Po włączeniu do Wojska Polskiego 17 stycznia 1920 roku, nadano mu numer 62. Pułk wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, odnosząc sukcesy w bitwach, m.in. pod Berdyczowem i Zambrowem, a 26 kwietnia ustanowiono jego święto, upamiętniające zdobycie tego ostatniego miasta.
Pułk w walkach o granice
W 1920 roku 62 pp brał udział w natarciu nad Słuczem, gdzie zdobył Berdyczów, a następnie uczestniczył w walkach o miasto Glinianka, gdzie stoczył zacięte boje z oddziałami sowieckimi. Po wielu ciężkich starciach, pułk był w stanie odbić zajęte pozycje.
Okres międzywojenny
Od stycznia 1920 pułk stacjonował w Bydgoszczy, w koszarach imienia gen. Rymkiewicza. W 1924 roku w wyniku tragicznego wypadku na poligonie zginął kapral Jóźwiak. 19 maja 1927 roku ustalono dzień 21 sierpnia jako święto pułku, które później zmieniono na 26 kwietnia. 62 pp był jednostką wzmocnioną, z większą liczbą żołnierzy i wyższym stanem osobowym niż pułki normalne.
Pułk we wrześniu 1939
Mobilizacja pułku rozpoczęła się 24 sierpnia 1939. Po opanowaniu pozycji obronnych w rejonie Bydgoszczy, 62 pp walczył w bitwie nad Bzurą, odpierając ataki niemieckie. Po ciężkich starciach, pułk wycofał się do Warszawy, gdzie zakończył swój szlak bojowy 28 września 1939 roku, po kapitulacji stolicy. Straty w tej kampanii wyniosły około 700 zabitych i 1000 rannych.
Symbole pułku
62 pp miał sztandar ufundowany przez społeczeństwo Bydgoszczy, a także odznakę pamiątkową zatwierdzoną w 1924 roku, która symbolizowała męstwo i ofiarność żołnierzy. Dowódcami pułku byli m.in. por. Ludwik Bociański oraz płk Kazimierz Heilman-Rawicz.
Upamiętnienie
11 maja 2013 roku odsłonięto tablicę pamiątkową w Bydgoszczy, upamiętniającą żołnierzy 62 pułku, którzy polegli w latach 1939–1945.
