6 Dywizja Piechoty
6 Dywizja Piechoty (6 DP) była jednostką Wojska Polskiego II RP, utworzoną 9 maja 1919 roku. Wzięła udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej, m.in. w bitwach pod Równem i Lwowem. Po zakończeniu działań wojennych przeszła na etat pokojowy i stacjonowała w Krakowie.
Działania w kampanii wrześniowej 1939
W kampanii wrześniowej 1939 roku, dywizja weszła w skład Armii „Kraków”. 1 września stoczyła walki pod Pszczyną, a 2 września została rozbita przez niemiecką 5 Dywizję Pancerną. Mimo to, dywizja próbowała się przebijać do Lwowa, walcząc m.in. pod Tomaszowem Lubelskim. Ostatecznie 20 września 1939 roku, po ciężkich walkach i braku amunicji, dywizja złożyła broń pod Nowym Siołem.
Organizacja 6 DP
W skład 6 Dywizji Piechoty wchodziły:
- 12 pułk piechoty
- 16 pułk piechoty
- 20 pułk piechoty
- 6 pułk artylerii lekkiej
- 6 dywizjon artylerii ciężkiej
- 6 batalion saperów
Dowódcy 6 DP
W okresie istnienia dywizji dowodziło nią kilku oficerów, w tym:
- płk Franciszek Latinik (1919)
- gen. bryg. Bernard Mond (1932-1939)
Upamiętnienie
6 Dywizja Piechoty, jako jedna z kluczowych jednostek Wojska Polskiego, jest upamiętniana tablicami i innymi formami, które przypominają o jej wkładzie w historię Polski.
Podsumowanie
6 Dywizja Piechoty odegrała ważną rolę w obronie Polski podczas II RP, uczestnicząc w istotnych konfliktach i bitwach. Jej historia jest przykładem męstwa i poświęcenia żołnierzy w trudnych czasach wojny.
