57 mm armata przeciwlotnicza S-60
Charakterystyka armaty
Armata S-60 to radziecka samoczynna broń przeciwlotnicza, która weszła na uzbrojenie ludowego Wojska Polskiego pod koniec lat 50. XX wieku. Jej głównym zadaniem jest zwalczanie celów powietrznych na małych i średnich wysokościach, a także atakowanie opancerzonych obiektów naziemnych i nawodnych.
Armata S-60 wystrzeliwuje pociski odłamkowo-smugowe oraz przeciwpancerno-smugowe. Masa pocisku wynosi 2,8 kg, a masa naboju 6,71 kg. W polskich pułkach artylerii przeciwlotniczej stacjonujących do lat 80. XX wieku znajdowały się baterie składające się z sześciu armat, z wspólną stacją naprowadzającą.
Wydajność i zastosowanie
Chociaż armata S-60 jest obecnie uznawana za przestarzały system, wciąż znajduje zastosowanie w obronie stacjonarnych obiektów. Jej stosunkowo dużą szybkostrzelność czyni ją efektywnym narzędziem przeciwko nisko lecącym samolotom. Czas przygotowania do strzału wynosi około dwóch minut, co ogranicza jej efektywność na nowoczesnym polu walki. Pomimo tego, armata S-60 wykazała skuteczność w wielu konfliktach, takich jak wojna wietnamska, konflikt iracko-irański oraz wojny w Zatoce Perskiej.
Nowoczesne wersje i przyszłość
Udoskonalona wersja S-60 MB jest wyposażona w elektryczny system napędu oraz cyfrowy układ współpracy z wozem dowodzenia, co pozwala na automatyczne naprowadzanie na cel. Jest to kluczowy element uzbrojenia 9 dywizjonu przeciwlotniczego Marynarki Wojennej. W przyszłości planowane są dalsze modernizacje, które mogą obejmować automatyczne systemy umożliwiające samodzielne obracanie się, celowanie i prowadzenie ognia, co zwiększyłoby ich użyteczność w obronie baz wojskowych podczas misji zagranicznych.
Podsumowanie
Armata S-60, mimo iż przestarzała, wciąż pełni ważną rolę w polskiej obronie przeciwlotniczej. Jej dalsze modernizacje mogą znacznie zwiększyć efektywność działań militarnych w obliczu współczesnych zagrożeń.
Linki zewnętrzne
Kategoria: Radzieckie holowane działa przeciwlotnicze
