5 Dywizja Artylerii (5 DA) – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.
Formowanie i rozformowanie
5 Dywizja Artylerii została sformowana w marcu 1945 roku w Łowiczu na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego. W skład dywizji weszły trzy istniejące brygady artylerii. Proces formowania jednostki zakończono 30 kwietnia 1945 roku, a dywizja została włączona do 1 Armii Wojska Polskiego 11 maja 1945 roku.
Wojskowy Sąd Polowy 5 DA, kierowany przez porucznika Józefa Badeckiego, działał przy dywizji. Jednostka została rozformowana we wrześniu 1945 roku w Toruniu, a na jej bazie utworzono 13 Brygadę Artylerii Ciężkiej oraz kilka pułków artylerii haubic.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 5 Dywizji Artylerii
- Dowódca: płk Stanisław Skokowski
- Szef sztabu: płk Ługowcow
- Bateria dowodzenia
- 2 Pomorska Brygada Artylerii Haubic
- 3 Warszawska Brygada Artylerii Haubic
- 10 Brygada Artylerii Ciężkiej
- 9 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
- 8 Samodzielny batalion transportu samochodowego
- Kompania sanitarna
- Ruchome warsztaty artyleryjskie
- 38 Piekarnia polowa
- Warsztaty samochodowe
- Ruchome warsztaty mundurowe
- 3249 Wojskowa Stacja Pocztowa
- Polowa Kasa Banku Państwowego
Stan bojowy
Na dzień 10 maja 1945 roku, stan bojowy dywizji wynosił 5460 żołnierzy, w tym:
- Dowództwo 5 DA i jednostki dywizyjne – 568
- 10 Brygada Artylerii Polowej – 1215
- 2 Brygada Artylerii Haubic – 1809
- 3 Brygada Artylerii Haubic – 1868
10 Brygada Artylerii Ciężkiej miała na wyposażeniu 36 haubicoarmat 152 mm, a brygady artylerii haubic – 60 haubic 122 mm.
Podsumowanie
5 Dywizja Artylerii, sformowana w 1945 roku, odegrała istotną rolę w strukturze artylerii Wojska Polskiego. Jej organizacja i stan bojowy świadczą o znaczeniu tej jednostki w czasie powojennym.
