45 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
45 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (45 dr OP) był samodzielnym pododdziałem Wojska Polskiego, utworzonym w 1971 roku w Smołdzinie jako 45 Dywizjon Ogniowy OPK. Dywizjon ten podlegał dowódcy 4 Gdyńskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej i został rozformowany w 1995 roku. W jego wyposażeniu znajdował się radziecki system rakietowy S-75M „Wołchow”.
Dowódcy Dywizjonu
- 1971 – kpt. Tadeusz Niedźwiecki
- 1971–1976 – kpt. Czesław Sulima
- 1976–1980 – ppłk Władysław Masłowski
- 1980–1983 – kpt. Romuald Ciura
- 1983–1984 – mjr Andrzej Słoniewski
- 1984–1987 – mjr Janusz Dudzikowski
- 1988–1992 – mjr Henryk Małkowski
- 1992–1994 – kpt. Sławomir Grobelny
- 1994–1995 – mjr Leszek Czarnecki
Informacje dodatkowe
Dywizjon był częścią struktury obrony powietrznej Polski i odegrał istotną rolę w zabezpieczeniu przestrzeni powietrznej w okresie zimnej wojny. Jego rozformowanie w 1995 roku było częścią szerszych zmian w strukturze Wojska Polskiego po zakończeniu zimnej wojny.
