Puteaux SA 18
Puteaux SA 18 to francuskie krótkolufowe działko półautomatyczne, które zostało zaprojektowane w okresie I wojny światowej. Było ono stosowane głównie w pojazdach bojowych, charakteryzując się prostą konstrukcją oraz dużą niezawodnością i celnością.
Specyfikacje techniczne
Działko Puteaux SA 18 miało następujące cechy:
- Długość lufy: 21 kalibrów (L/21)
- Maksymalna szybkostrzelność: 15 strzałów na minutę
- Praktyczna szybkostrzelność: 10 strzałów na minutę
- Obsługa: jednoosobowa, z rzadkimi zacięciami
- Celowanie: kolba naramienna, celownik lunetkowy
Działko było przystosowane do zwalczania piechoty oraz gniazd broni maszynowej, chociaż jego zdolności przeciwpancerne były ograniczone. Z nowoczesnym rdzeniowym pociskiem przeciwpancernym mogło przebijać pancerz o grubości 21 mm na dystansie 400 metrów. Mimo słabej przebijalności, skutecznie zwalczało większość lekkich pojazdów pancernych z bliskiej odległości, nawet w 1939 roku.
Wykorzystanie w armii
Puteaux SA 18 stało się standardowym uzbrojeniem francuskich czołgów lekkich, montowane w modelach takich jak:
- Renault FT
- Renault R-35
- Hotchkiss H-35 i H-39
- FCM 36
W Wojsku Polskim działko było używane w czołgach lekkich Renault FT oraz Renault R-35, a także w samochodach pancernych Peugeot oraz późniejszych modelach wz. 28, wz. 29 i wz. 34. Dodatkowo, znalazło zastosowanie na niektórych polskich okrętach rzecznych.
Podsumowanie
Puteaux SA 18 to istotny element uzbrojenia francuskich pojazdów bojowych w czasie obu wojen światowych. Dzięki swojej prostocie, niezawodności i relatywnej celności, odgrywało ważną rolę w walce z piechotą i lekkimi pojazdami pancernymi.
