„`html
30 Poleski Pułk Artylerii Lekkiej
30 Poleski Pułk Artylerii Lekkiej (30 pal) był oddziałem artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP, sformowanym w 1921 roku w Starogardzie Gdańskim. W okresie międzywojennym stacjonował w Białej Podlaskiej, Włodawie, Berezie Kartuskiej oraz Brześciu. W kampanii wrześniowej 1939 roku brał udział w działaniach w ramach 30 Poleskiej Dywizji Piechoty.
Historia i formowanie
Pułk powstał z Syberyjskiego dywizjonu artylerii. Z biegiem lat jego struktura organizacyjna zmieniała się, a w 1931 roku został przemianowany na 30 pułk artylerii lekkiej. W 1939 roku w skład pułku wchodziły dwa dywizjony armat 75 mm oraz dywizjon haubic 100 mm.
Działania w kampanii wrześniowej
W pierwszych dniach września 1939 roku pułk brał udział w walkach na froncie. 1 września wspierał 82 Syberyjski pułk piechoty, odpierając ataki niemieckie. 2 września kontynuował obronę, lecz w miarę postępującej ofensywy niemieckiej, pułk zmuszony był do odwrotu.
Odwrót i obrona Modlina
Po serii walk, 6 września pułk rozpoczął 35-kilometrowy odwrót do Dłutowa. Ostatecznie dotarł do Modlina, gdzie zajął pozycje obronne. 29 września 30 pal skapitulował wraz z całą załogą Modlina.
Symbole pułku
Sztandar 30 pal został nadany 19 czerwca 1938 roku przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Odznaka pamiątkowa pułku miała kształt krzyża maltańskiego z miniaturą odznaki 5 Dywizji Syberyjskiej.
Żołnierze pułku
Pułk stracił wielu żołnierzy, w tym ofiary zbrodni katyńskiej. Biogramy ofiar są dostępne w bazach danych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Muzeum Katyńskim.
Podsumowanie
30 Poleski Pułk Artylerii Lekkiej odegrał istotną rolę w obronie Polski w 1939 roku, mimo trudności, jakie napotkał w trakcie kampanii wrześniowej. Jego historia jest częścią dziedzictwa Wojska Polskiego.
„`
