2C-T-7

|hasło GHS =
|zwroty H =
|zwroty EUH =
|zwroty P =
|NFPA 704 =
|NFPA 704 źródło =
|temperatura zapłonu =
|tz źródło =
|tz warunki niestandardowe =
|temperatura samozapłonu =
|ts źródło =
|ts warunki niestandardowe =
|numer RTECS =
|dawka śmiertelna =
|pochodne =
|podobne związki =
|ATC =
|legalność w Polsce = I-P
|stosowanie w ciąży =
|działanie =
|procent wchłaniania =
|biodostępność =
|okres półtrwania =
|wiązanie z białkami osocza =
|metabolizm =
|wydalanie =
|drogi podawania =
|objętość dystrybucji =
|commons =
}}
2C-T-7 – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C, pochodna fenyloetyloaminy. Pierwszy raz została otrzymana przez Alexandra Shulgina w roku 1986.
Efekty działania 2C-T-7 podobnie jak w przypadku wszystkich psychodelików są bardzo zróżnicowane i indywidualne. Zwykle jednak obejmują: pobudzenie, podniesienie nastroju, euforię, uczucie radości szczęścia oraz silne efekty wizualne. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie 2C-T-7 waha się w przedziale 10–30 mg a efekty utrzymują się 8–15 godzin. Mechanizm działania 2C-T-7 opiera się na działaniu agonistycznym na receptory serotoninowe, szczególnie 5-HT_2A. 2C-T-7 jest także selektywnym inhibitorem MAO-A, co czyni tę substancję dość niebezpieczną, gdyż jej wysokie dawki mogą spowalniać degradację serotoniny, co w konsekwencji może prowadzić do syndromu serotoninowego.
Kategoria:Dimetoksybenzeny
T-7, 2C-
Kategoria:Tioetery