28 Pułk Strzelców Kaniowskich
28 Pułk Strzelców Kaniowskich (28 pp) był oddziałem piechoty Wojska Polskiego w II RP, utworzonym w lipcu 1919 roku. Pułk brał udział w walkach na Wołyniu, w rejonie Rafałówki, a także w konfliktach z Czechami, Ukraińcami oraz w Bitwie Warszawskiej. W okresie międzywojennym stacjonował w Łodzi, będąc częścią 10 Dywizji Piechoty.
Formowanie i Historia
28 pułk powstał z połączenia 13 pułku strzelców polskich i 28 pułku piechoty „Dzieci Łódzkich”. Jego nazwa została nadana w 1919 roku. Pułk prowadził działania bojowe na Wołyniu oraz w rejonie Lwowa, przeżywając zarówno zwycięstwa, jak i porażki. W 1920 roku, pod wpływem przewagi wojsk sowieckich, pułk rozpoczął odwrót, a w Bitwie Warszawskiej odniósł sukces, zdobywając Wólkę Radzymińską i Mokre.
Okres Pokoju
W okresie międzywojennym pułk stacjonował w garnizonie Łódź, gdzie nosił imię Józefa Piłsudskiego. W 1929 roku doszło do tragicznego wypadku kolejowego, w którym zginęło siedmiu żołnierzy pułku. Po reformie organizacyjnej w 1930 roku, pułk został zaliczony do I typu piechoty, szkoląc rocznie około 610 rekrutów.
Kampania Wrześniowa
W dniu 24 sierpnia 1939 roku pułk został uzupełniony rezerwistami i przetransportowany do rejonu Błaszek w związku z mobilizacją alarmową.
Sztandary i Odznaka Pamiątkowa
Pułk otrzymał swoją pierwszą chorągiew w 1919 roku, a nowy sztandar został wręczony w 1927 roku. Odznaka pułkowa, zatwierdzona przez marszałka Piłsudskiego, miała kształt krzyża kawalerskiego z elementami nawiązującymi do historii pułku.
Pamięć o Pułku
W Łodzi jedna z ulic nosi imię Pułku, a od 2004 roku działa Stowarzyszenie Historyczne „Strzelcy Kaniowscy”, które kultywuje pamięć o pułku. W 2016 roku otwarto „Izbę Pamięci 28 pułku Strzelców Kaniowskich”, gromadzącą militaria i dokumenty historyczne związane z pułkiem.
