„`html
28 Dywizja Piechoty
28 Dywizja Piechoty (28 DP) była jednostką piechoty Wojska Polskiego II RP, sformowaną jesienią 1921 roku. Dowództwo dywizji miało siedzibę w Warszawie. W skład dywizji w 1923 roku wchodziły:
- 15 Pułk Piechoty
- 36 Pułk Piechoty
- 72 Pułk Piechoty
- 28 Pułk Artylerii Lekkiej
Dywizja w kampanii 1939
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, 28 DP walczyła w składzie Armii „Łódź” pod dowództwem gen. bryg. Władysława Bończy-Uzdowskiego. Dywizja przyjęła ugrupowanie do działań opóźniających, obsadzając kluczowe węzły dróg i wzgórza. Jej główne siły broniły się na rubieżach Łagiewnik, Raczyn i Staw.
Walki dywizji
1 września dywizja nawiązała styczność z niemieckimi siłami. 36 Pułk Piechoty odrzucił ataki w rejonie Wielunia, jednak w wyniku bombardowania i działań nieprzyjaciela, dywizja poniosła znaczne straty.
W dniach 3-4 września, po otrzymaniu rozkazów o przegrupowaniu, dywizja stawiła opór na Warcie, jednak musiała się wycofać w wyniku przewagi wroga. Do 8 września, po intensywnych walkach, dywizja była znacznie osłabiona i zdemoralizowana.
Ostateczne starcia i kapitulacja
Po dalszych walkach 10 września, dywizja próbowała przebić się do Warszawy. 12 września doszło do przegrupowania w rejonie Brwinowa, gdzie 28 DP została zatrzymana przez niemieckie siły. Ostatecznie, po ciężkich walkach, dywizja dotarła do Modlina, gdzie uczestniczyła w obronie Twierdzy Modlińskiej aż do jej kapitulacji 29 września.
Obsada personalna Kwatery Głównej 28 DP
Obsada personalna Kwatery Głównej 28 DP obejmowała m.in.:
- Dowódca dywizji: gen. bryg. Władysław Bończa-Uzdowski
- Szef sztabu: ppłk dypl. Albin Habina
- Dowódca piechoty dywizyjnej: płk dypl. Stefan Broniowski
- Dowódca artylerii dywizyjnej: płk art. dr Włodzimierz Dembiński
Organizacja wojenna
W czasie kampanii wrześniowej, 28 DP składała się z:
- 15 Pułku Piechoty
- 36 Pułku Piechoty
- 72 Pułku Piechoty
- 28 Pułku Artylerii Lekkiej
- 28 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej
- 28 Batalionu Saperów
Podsumowanie
28 Dywizja Piechoty odegrała istotną rolę w kampanii wrześniowej 1939 roku, walcząc w trudnych warunkach i ponosząc znaczne straty. Jej działania obronne przyczyniły się do opóźnienia niemieckiego natarcia, mimo ostatecznej kapitulacji.
„`
