Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typu A nr 2
Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typu A nr 2 była pododdziałem artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Nie istniała w organizacji pokojowej Wojska Polskiego, a została zmobilizowana 24 sierpnia 1939 roku przez 11 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Stężycy. Jej głównym zadaniem podczas mobilizacji była obrona przeciwlotnicza mostów na Wiśle w Dęblinie, gdzie pozostała do 6 września 1939 roku.
Działania baterii w kampanii wrześniowej
7 września, po utworzeniu Grupy Artylerii Przeciwlotniczej „Ireneusz”, bateria weszła w skład Zgrupowania OPL „Stawy”, które broniło Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 2 w Stawach. 9 września, po rozwiązaniu Grupy „Ireneusz”, bateria przejęła dwie armaty przeciwlotnicze kal. 40 mm wz. 38 Bofors. Następnie została skierowana do Włodawy w celu obrony dowództwa Armii „Lublin”.
Bateria przemieszczała się przez Chełm i Krasnystaw do Wożuczyna, gdzie zestrzeliła niemiecki samolot oraz ostrzelała zmotoryzowaną kolumnę niemiecką. Po kapitulacji Armii „Lublin” 22 września, bateria zniszczyła swoje działa i ciągniki. Część żołnierzy dostała się do niewoli, a niewielka grupa pod dowództwem ogn. pchor. Zbigniewa Marquarta dołączyła do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”.
Obsada personalna baterii
- Dowódca: por. Alfred Adam Słociński
- Oficer zwiadowczy: ppor. rez. Zbigniew Lisowski (od 7 IX 1939)
- Dowódca 1 plutonu: ppor. rez. Konstanty Majewski
- Dowódca 2 plutonu: ppor. rez. Wiktor Andrzej Zajączkowski
- Dowódca 3 plutonu: ogn. pchor. Stanisław Stefanowicz
- Dowódca 4 plutonu: ppor. rez. Stefan Marian Rabiński
- Szef baterii: plut. Pawlus
- Inni: ogn. pchor. Zbigniew Marquart (od 20.09) i kpr. pchor. rez. Tadeusz Hryniewski
Bibliografia
- Stanisław Truszkowski, Działania artylerii przeciwlotniczej w wojnie 1939 r. Zakończenie, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1978, nr 2, s. 212–236.
Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typu A nr 2 była więc istotnym elementem obrony przeciwlotniczej Wojska Polskiego podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, mimo że jej istnienie było krótkotrwałe i związane z mobilizacją w obliczu zagrożenia.
