15 Wielkopolska Dywizja Piechoty (15 DP)
15 Wielkopolska Dywizja Piechoty była jednostką piechoty Armii Polskiej w okresie II Rzeczypospolitej. Powstała w marcu 1919 jako 2 Dywizja Strzelców Wielkopolskich, a po zjednoczeniu z Wojskiem Polskim w grudniu 1919 przyjęła nazwę 15 DP. Jej dowództwo znajdowało się w Poznaniu, a w 1923 w skład dywizji wchodziły: 59, 61 i 62 pułk piechoty.
Walki o granice (1919–1921)
W latach 1919-1921 dywizja brała udział w walkach o granice, w tym w polskiej ofensywie na Kijów oraz w Bitwie Warszawskiej. W skład dywizji wchodziły m.in. XXIX i XXX Brygada Piechoty oraz XV Brygada Artylerii.
Okres międzywojenny
W okresie międzywojennym 15 DP stacjonowała w Bydgoszczy i Inowrocławiu. W 1920 r. z dywizji wyłączono 60 pp. Po reorganizacji w 1938 r. dywizja została wzmocniona i przygotowana do mobilizacji.
Kampania wrześniowa 1939
W kampanii wrześniowej 1939 dywizja była częścią Armii „Pomorze”. 1 i 2 września skutecznie odpierała ataki niemieckiego III Korpusu Armijnego. Po rozkazie wycofania się, dywizja przeszła przez Toruń i brała udział w bitwie nad Bzurą, osłaniając tyły polskiego zgrupowania. Ostatecznie, po ciężkich walkach, dywizja dotarła do Warszawy, gdzie uczestniczyła w obronie miasta do jego kapitulacji 28 września.
Organizacja i dowództwo
W skład 15 DP wchodziły: 59, 61 i 62 pułk piechoty, 15 pułk artylerii lekkiej, oraz inne jednostki wspierające. Dowódcą dywizji w 1939 roku był gen. bryg. Zdzisław Wincenty Przyjałkowski.
Podsumowanie
15 DP odegrała kluczową rolę w obronie Pomorza oraz w walkach w 1939 roku, stawiając opór niemieckim jednostkom podczas kampanii wrześniowej. Jej żołnierze wykazali się determinacją i odwagą w trudnych warunkach wojennych.
