10BASE5 – Gruby koncentryk w sieciach Ethernet
10BASE5, znany również jako „gruby koncentryk” (ang. thicknet), to standard kabli Ethernetowych wprowadzony w 1980 roku. Wykorzystuje gruby kabel koncentryczny o średnicy 9,5 mm i impedancji 50 Ω, pozwalający na budowę segmentów o długości do 500 m. Technologia ta umożliwia przesył danych z prędkością 10 Mb/s.
Znaczenie technologii 10BASE5
10BASE5 było pierwszym medium stosowanym w sieciach Ethernet i stanowiło część oryginalnego standardu IEEE 802.3. Choć obecnie jest rzadko używana, wciąż istnieją działające instalacje. Trudno jednak znaleźć na rynku podstawowe komponenty, takie jak karty sieciowe.
Zalety i wady 10BASE5
- **Zalety:**
- Duży zasięg segmentu (do 500 m).
- Brak potrzeby skomplikowanej konfiguracji.
- **Wady:**
- Nieodporność na odbicia sygnału.
- Ograniczenie do trybu półdupleks, co prowadzi do kolizji przy jednoczesnej transmisji.
- Ciężkie i trudne w instalacji okablowanie.
W 10BASE5 stosowane jest kodowanie typu Manchester. System pozwala na podłączenie maksymalnie pięciu segmentów grubego kabla, jednak ze względu na pojedynczy przewodnik koncentryczny, w danym momencie tylko jedna stacja może transmitować dane. To ograniczenie wpływa na prędkość przesyłania, która wynosi maksymalnie 10 Mb/s.
