Sto dni Napoleona
Sto dni Napoleona (fr. Cent-Jours) to okres od 1 marca do 22 czerwca 1815 roku, kiedy Napoleon Bonaparte powrócił do władzy we Francji po detronizacji.
Powroty i wydarzenia
Po abdykacji w kwietniu 1814 roku, Napoleon został zesłany na wyspę Elbę. W tym czasie Ludwik XVIII Burbon objął tron francuski, a nowy porządek miał zostać zatwierdzony na kongresie wiedeńskim. Ludwik XVIII wprowadził Kartę Konstytucyjną, co wywołało niepokoje w społeczeństwie. W wyniku chaosu i rosnącego kultu Napoleona, cesarz postanowił wrócić do Francji.
– **26 lutego 1815** – Napoleon opuszcza Elbę.
– **1 marca 1815** – Ląduje w Golfe-Juan z około 800 żołnierzami.
Jego powroty do władzy rozpoczęły się od „lotu orła”, trwającego blisko trzy tygodnie. Po drodze Napoleon zdobył wsparcie żołnierzy, co miało kluczowe znaczenie dla jego reżimu.
Kluczowe wydarzenia
– **7 marca 1815** – Napoleon zdobywa Grenoble bez walki.
– **10 marca** – Wchodzi do Lyonu, ogłasza się najwyższą władzą we Francji.
– **20 marca** – Dociera do Paryża, zajmuje Pałac Tuileries.
W Paryżu Napoleon ogłosił liberalną konstytucję 22 kwietnia 1815 roku.
Bitwa pod Waterloo
Ostateczna bitwa miała miejsce 18 czerwca 1815 roku w Belgii, gdzie Napoleon stawił czoła VII koalicji antyfrancuskiej, składającej się z armii brytyjskiej i pruskiej. Pomimo początkowych sukcesów, Napoleon przegrał bitwę, co doprowadziło do jego drugiej abdykacji.
Konsekwencje i zesłanie
– **22 czerwca 1815** – Napoleon abdykuje.
– **3 lipca 1815** – Próbując uciec do Ameryki, nie może opuścić Francji z powodu blokady.
– **15 lipca 1815** – Poddaje się brytyjskiemu kapitanowi.
– **31 lipca 1815** – Ogłoszenie deportacji na Wyspę Świętej Heleny.
Napoleon zmarł w Longwood House na Wyspie Świętej Heleny 5 maja 1821 roku.
Podsumowanie
Sto dni Napoleona to krótki, lecz intensywny okres w historii Francji, charakteryzujący się powrotem cesarza do władzy, jego triumfalnym marszem przez Francję oraz ostateczną klęską w bitwie pod Waterloo, co zakończyło jego polityczną karierę.
