Pierwszy List św. Jana
Pierwszy List św. Jana (1 J) jest księgą Nowego Testamentu, tradycyjnie przypisywaną Janowi Apostołowi. Jego powstanie datuje się na koniec I wieku, a adresatami były prawdopodobnie Kościoły w Azji Mniejszej. List ma na celu umocnienie wiary chrześcijan i ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami.
Struktura i treść
List nie ma wyraźnej struktury, co odróżnia go od innych listów Nowego Testamentu. Robert Law zaproponował podział na cztery części:
- Prolog (1,1-4)
- Pierwszy cykl (1,5-2,28)
- Drugi cykl (2,29-4,6)
- Trzeci cykl (4,7-5,21)
Wszystkie części poruszają wspólne tematy: sprawiedliwość, miłość i wiarę.
Data powstania i adresaci
Dokładna data powstania Listu pozostaje niepewna, jednak przyjmuje się, że został napisany po roku 70. Adresatami byli prawdopodobnie chrześcijanie nawróceni z judaizmu, mówiący po grecku. Autor pragnął ich zapewnić o zbawieniu oraz przestrzec przed gnostycyzmem, podkreślając znaczenie miłości.
Autorstwo
Autor Listu nie podaje swojego imienia, ale tradycyjnie przypisuje się go Janowi Ewangelisty. Istnieje zgoda, że wszystkie trzy Listy Jana mogły pochodzić od tego samego autora, chociaż niektórzy wczesnochrześcijańscy pisarze sugerowali różne źródła dla 2. i 3. Listu.
Język i styl
List wykazuje podobieństwa do Ewangelii Jana pod względem gramatycznym i stylistycznym. Używa prostego języka i zawiera semityzmy oraz paralelizmy. Tematy poruszane w Liście obejmują m.in. miłość Boga oraz zbawienie przez Jezusa Chrystusa.
Cel Listu i teologiczny przekaz
Głównym przesłaniem Listu jest, że „Bóg jest światłością”, co oznacza, że jest miłością i świętością. Wskazuje na konieczność współpracy człowieka z Bożym dziełem zbawienia poprzez miłość bliźniego.
Ważniejsze rękopisy i przekłady
1 List Jana zachował się w wielu starożytnych rękopisach, w tym w kodeksach synajskim, aleksandryjskim i watykańskim. Wśród przekładów znajdują się Wulgata, Peszitta oraz różne tłumaczenia koptyjskie i ormiańskie.
