Ewa Błaszczyk to postać, której nie można zignorować w polskim świecie sztuki. Utalentowana aktorka teatralna i filmowa, piosenkarka oraz założycielka Fundacji „Akogo?”, od lat angażuje się w pomoc osobom w śpiączce. Przez swoje wybitne występy w teatrze i kinie zdobyła uznanie, ale to nie tylko talent artystyczny czyni ją wyjątkową. Jej działania na rzecz społeczności w potrzebie przyciągają uwagę i szacunek. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, jakie wyzwania Ewa Błaszczyk musiała przezwyciężyć na początku swojej kariery.
Początki Czasów Młodzieńczych
W jednym z ostatnich wywiadów aktorka przyznała, że w młodości zmaganie się z nieśmiałością było dla niej niezwykle trudne. W czasach dorastania Ewa marzyła o karierze sportowej, jednak jej wewnętrzne ograniczenia uniemożliwiały realizację tego marzenia. Mimo to, zdecydowała się na krok, który odmienił jej życie — aplikację do szkoły teatralnej.
Walka z Nieśmiałością
Jak wyznała w rozmowie z „Złotą Sceną”, decyzja o podjęciu studiów w szkole teatralnej była dla niej terapią, sposobem na zmierzenie się z paraliżującą nieśmiałością. — Zapisanie się do szkoły teatralnej miało na celu pokonanie tej dzikiej i paraliżującej nieśmiałości, która znacząco utrudniała mi życie — zaznaczyła z determinacją.
Przypominając sobie czasy szkolne, Ewa opowiadała o trudnościach, jakie napotykała. — Byłam bardzo zblokowana. Miałam wiersz do recytacji, ale wolałam otrzymać dwóję, niż stanąć przed klasą i go wygłosić — wspominała. Jej koleżanki i koledzy bardzo się z niej śmiali, ponieważ nikt nie spodziewał się, że wybierze karierę aktorską. Te reakcje były dla niej szokujące i bolesne.
Droga do Sukcesu
Dziś już wiadomo, że decyzja Ewy Błaszczyk o pójściu do szkoły filmowej była strzałem w dziesiątkę. Udało jej się pokonać strach przed wystąpieniami publicznymi, a praca na scenie stała się nie tylko formą terapii, ale i sposobem na życie. Jej historia pokazuje, że czasami trzeba podjąć ryzyko, aby odkryć swoją prawdziwą pasję.
