Polscy oraz europejscy politycy muszą zrealizować testowanie zdolności administracji Trumpa do prowadzenia przewidywalnej polityki, ale analitycy i komentatorzy powinni rzetelnie informować o nadciągającej nieprzewidywalności. Łączenie tych dwóch podejść jest niebezpieczne, przypominając próbę wymuszenia na zwolennikach latających lokomotyw stworzenia teorii fizycznej, która pozwoliłaby tym lokomotywom latać, zanim powstałby pierwszy samolot zdolny do lotu.
WIELU CIEKAWYCH ZJAWISK W POLITYCE
Elon Musk stwierdzający, że „tylko AfD może uratować Niemcy”, Kennedy Jr. głoszący alternatywne metody leczenia i obiecujący ujawnienie ciała kosmity w amerykańskim kongresie, a Donald Trump podziwiający „twardych facetów” globalizacji, do których zalicza nie tylko Putina, ale i Kim Dzong Una, podczas gdy do liderów demokratycznych państw odnosi się z pogardą, to tylko niektóre z oznak chaosu już obecnego i zbliżającego się do Europy. Marine Le Pen, bliska sojuszniczka Viktora Orbana, mówi, że jej wrogiem nie jest Putin, lecz Komisja Europejska. Można wymieniać długo podobne przykłady.
PRZEMIANY W POLITYCE A WSPOMNIENIA O MAJDANIE
Radykalni patrioci, którzy w czasie Majdanu oskarżali Radosława Sikorskiego o zdradę, ponieważ starał się wynegocjować porozumienie mogące zapobiec późniejszym wydarzeniom, a ci, którzy niedawno uważali jakiekolwiek ustępstwa wobec Rosji za zdradę, z entuzjazmem przyjmują plany Trumpa, które mają na celu oddanie Putinowi jednej czwartej terytorium Ukrainy oraz pozbawienie tego kraju szans na przystąpienie do NATO. Może Sikorski miał rację, twierdząc, że należało „zamrozić” Majdan w momencie, który dawał szanse na prozachodni zwrot Kijowa, aby uratować jedność Ukrainy?
PRZYSZŁOŚĆ UKRAINY W OBLICZU KONFLIKTU
Plany, które do tej pory dotarły z otoczenia Trumpa (a nie są to interpretacje podyktowane osobistymi zapatrywaniami, które oft wykazują wyraźne różnice w zależności od ideologii), przedstawiają scenariusze oscylujące między „Monachium” (upadkiem Ukrainy jako niepodległego państwa, analogicznym do sytuacji Czechosłowacji w 1938 roku) a „finlandyzacją” (zachowaniem niepodległości i demokracji w zamian za oddanie części terytorium i długotrwałą neutralność).
Jednakże „finlandyzacja” Ukrainy to scenariusz skrajnie optymistyczny, biorąc pod uwagę, że ten kraj, znajdujący się w orbicie Moskwy znacznie dłużej niż Polska, nie może być porównany do spójnego i realistycznie myślącego narodu. Ukraina to kraj o złożonym etnicznie społeczeństwie, co sprawia, że ryzyko destabilizacji w wyniku „finlandyzacji” jest znacząco wyższe.
PRAGNIENIE POKOJU I NARASTAJĄCE ZAGROŻENIE CHAOSU
Dla coraz większej liczby Ukraińców najszybsze zakończenie wojny staje się jedynym plusem zarówno dla tych, którzy wspierają „finlandyzację”, jak i dla tych, którzy obawiają się „Monachium”. Jednak przyjęcie optymistycznego scenariusza, gwarantującego „finlandyzację” przez Trumpa, jest niezmiernie ważne, by nie dopuścić do sytuacji, w której pesymistyczna wizja „Monachium” pociągnie za sobą Polskę i Europę. Konflikt ten nie będzie bowiem ani militarny, ani bezpośrednio zbrojny, lecz znakomicie dopasowany do wykorzystania przez Putina momentu swoich sukcesów jako możliwości oddziaływania na Europę.
RYZYKO I ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Nie postrzegam siebie jako rusofoba, ani nie zaprzestałem czytać Dostojewskiego czy Witkacego. Rozumiem, że izolacja Rosji od „cywilizowanego świata” niesie ze sobą wiele zagrożeń, ale powrót Rosji do grona mocarstw w wersji triumfującego Putina też jest groźny dla Zachodu i Polski. W obliczu nieudanej modernizacji Rosji, która nie przyniosła oczekiwanych rezultaty, jej ambicje zmierzają w stronę destrukcji Zachodu.
Trump, Musk, Kennedy Jr. to klasyczni jeźdźcy Apokalipsy, wywołujący chaos zarówno w Ameryce, jak i w Europie. Wszelkie wewnętrzne konflikty na naszym kontynencie będą wykorzystywane przez ten chaos do ich eskalacji i podziałów. Internetowe portale, które bawią się prawicą w politycznych serwisach, a lewicą w kulturalnych, wykorzystają każdą sytuację dla zwiększenia własnej popularności. I chociaż chaos dobrze sprawdza się w filmach dystopijnych, życie w rzeczywistym chaosie jest długotrwale niemiłe.
ODPOWIEDZIALNE ZAANGAŻOWANIE W POLITYKĘ
Wszystkie krzywdy, które noszę w sobie, nie skłaniają mnie do przystępowania do zwolenników chaosu, którzy entuzjastycznie witają wszelkie sukcesy Trumpa czy wzrost AfD jako karę dla liberalnego mainstreamu. Zastanawiam się, czy istnieje partia ludzi odpowiedzialnych za świat i na ile przebudowa tej idei jest możliwa. Odpowiedź może być skomplikowana, obejmując różnorodne nurty myśli: od centroprawicy po centrolewicę, odwołując się do wspólnoty, która przekracza podziały partyjne.
W obliczu wyzwań, przed jakimi stoimy, powinno nas łączyć nie tylko poczucie odpowiedzialności, ale także chęć tworzenia wspólnej przyszłości na fundamentach dialogu i zrozumienia. Każdy nowy rok przynosi pragnienie zmian, dlatego kluczowe w nadchodzących miesiącach będzie zjednoczenie ponad podziałami i budowa mostów, zanim stanie się to niemożliwe.
Źródło/foto: Interia
