Na niemieckich ulicach żyje ponad pół miliona osób, w tym znaczna liczba Polaków, których w samym Berlinie może być nawet pięć tysięcy. Janusz, który od dziesięciu lat żyje na ulicy, przybył do Niemiec po deportacji z Holandii. Po drodze nastał Berlin, w którym spędził już niemal trzy lata. – Musisz znaleźć sobie towarzysza, z kim będziesz mógł porozmawiać i na kogo uważać – radzi. Bezdomni w Niemczech są problemem wizerunkowym, a skutecznych rozwiązań jak na razie brakuje.
Wsparcie w trudnych chwilach
– Najlepiej na śniadanie przyjść na Frankfurter Tor, a nowe ubrania dostaniesz tutaj – wskazuje Janusz. – Ubrania wydają w poniedziałki i czwartki; ja co tydzień biorę nową kurtkę.
Tomasz, nowicjusz na ulicy, ma około czterdziestu lat i pochodzi ze wschodniej Polski. Regularnie pracował w Niemczech, ale kilka dni temu stracił pracę bez wyjaśnienia, a także nie otrzymał wypłaty ani zwrotu kosztów podróży. Został z jedną torbą i plecakiem, pozbawiony dachu nad głową.
– To naprawdę dziwne uczucie – przyznaje. – Do wczoraj miałeś pokój w hotelu, a dzisiaj nie wiesz, gdzie spędzisz noc i nagle uświadamiasz sobie, jak zimno jest na zewnątrz.
Dworce jako schronienie
Tomasz przez kilka dni nocował na dworcu autobusowym ZOB w zachodniej części Berlina, gdzie pojawiają się autobusy do Polski. Udało mu się dostać do kafejki dla bezdomnych na Dworcu Centralnym, gdzie można w spokojnej atmosferze zjeść kanapkę i napić się kawy, nie obawiając się, że zostanie się wyproszonym. To ważne miejsce, zwłaszcza dla osób nieznających języka, jak Tomasz, ponieważ można tam uzyskać informacje o dostępnej pomocy.
Janusz, który spędził dziesięć lat żyjąc na ulicy, ostrzega Tomasza: – Ulica wciąga. Staraj się na niej zostać jak najkrócej i nigdy nie bądź sam. Mówi, że jako osoby samotne są narażeni na niebezpieczeństwo. – Nie możesz ufać nikomu, w przeciwnym razie możesz zostać okradziony lub gorzej – dodaje.
Bezdomność Polaków w Berlinie
Oficjalne statystyki pokazują, że w Niemczech żyje ponad pół miliona bezdomnych, z czego ponad jedna trzecia to obcokrajowcy, w tym najwięcej Polaków. Szacuje się, że w Berlinie ich liczba może wynosić około pięciu tysięcy. Dr Tomasz Skajster, neurochirurg z Vivantes Klinikum Friedrichshain, zwraca uwagę, że każdego miesiąca do ich placówki trafia od trzech do ośmiu Polaków, co potwierdza, że problem jest poważny.
Dworce w Berlinie stają się miejscami, w których bezdomni mogą znaleźć schronienie. Są otwarte całą dobę, a obecność toalet i punktów z jedzeniem sprawia, że można tam spędzać czas w mniej stresujących warunkach. Jednak pomoc jest ograniczona, a wielu Polaków jest pozbawionych podstawowych praw w zakresie opieki zdrowotnej i socjalnej w Niemczech.
Problemy bezdomności
Bezdomni Polacy często przyjeżdżają do Berlina, wierząc, że życie na ulicy będzie łatwiejsze niż w Polsce. Jednak rzeczywistość bywa brutalna. Większość nie ma dostępu do świadczeń socjalnych, przez co ich sytuacja staje się coraz trudniejsza. Katarzyna Niewiedział z rządu landu Berlin podkreśla, że wielu Polaków staje się ofiarami oszustw lub przyjeżdża do Berlina, aby uniknąć niekorzystnych warunków w kraju.
Co dalej?
Tomasz zapowiada, że jeśli w ciągu dwóch tygodni nie znajdzie nowej pracy, wróci do Polski. Ma zarejestrowane konto w polskiej agencji pracy i nadzieję, że w Niemczech ciągle brakuje pracowników w jego branży. Jego determinacja sugeruje, że nie zamierza łatwo się poddać.
W miarę jak bezdomność staje się coraz bardziej widocznym problemem w miastach niemieckich, potrzebne są zmiany w systemie pomocy, by skutecznie wesprzeć tych, którzy zmagają się z najtrudniejszymi okolicznościami. Kluczem do wyjścia z bezdomności jest nie tylko pomoc doraźna, ale również możliwość uzyskania stałej pracy oraz dostępu do leczenia.
Źródło/foto: Interia
