Cyrkulacja – definicja i właściwości
Cyrkulacja, oznaczana jako , to wielkość skalarna wprowadzona w dynamice płynów, a następnie uogólniona na wszystkie pola wektorowe. Dla przepływającego płynu o prędkości wzdłuż zamkniętej krzywej , cyrkulację oblicza się według wzoru:
gdzie to wektor styczny do krzywej. Niezerowa cyrkulacja wskazuje na zawirowania płynu, a jej dodatnia wartość oznacza ruch zgodny z kierunkiem całkowania. Zgodnie z twierdzeniem Kutty-Żukowskiego, w przepływie laminarnym cyrkulacja wokół poruszającego się ciała jest stała dla wszystkich krzywych całkowania, a siła nośna jest z nią proporcjonalna.
Uogólniona definicja cyrkulacji
Dla pola wektorowego wzdłuż krzywej , cyrkulację można określić wzorem:
gdzie to infinitezymalny wektor styczny do krzywej. Przy parametryzacji krzywej w przedziale , wzór przyjmuje postać:
Związek cyrkulacji z rotacją
Twierdzenie Stokesa łączy całkę po zamkniętej krzywej z rotacją przenikającą przez powierzchnię ograniczoną tą krzywą:
Z tego związku wynika, że:
gdzie jest wersorem normalnym do powierzchni . Oznacza to, że iloczyn skalarny rotacji z wersorem normalnym w danym punkcie jest równy granicy ilorazu cyrkulacji przez pole powierzchni, gdy powierzchnia dąży do zera.
Podsumowując, cyrkulacja jest kluczowym pojęciem w dynamice płynów, wpływającym na siły nośne oraz zawirowania w płynach.