Jan Kaczara – krakowski dorożkarz
Jan Kaczara (6 października 1907 – 22 stycznia 1980) był krakowskim dorożkarzem, który zyskał sławę jako bohater poematu Zaczarowana dorożka autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Przybył do Krakowa w 1923 roku i rozpoczął pracę jako dorożkarz, jeżdżąc dorożką nr 13 (według niektórych źródeł nr 6).
Życie osobiste
Kaczara mieszkał w dzielnicy Prądnik Czerwony przy ul. Dobrego Pasterza 30. Był żonaty z Anielą i miał syna, który również został dorożkarzem. Jego charakterystycznym atrybutem był czarny melonik, który stał się symbolem krakowskiego dorożkarstwa.
Twórczość i osiągnięcia
Kaczara był znany z rymowanych wypowiedzi, co przyczyniło się do jego popularności. Poznał Gałczyńskiego w latach 1946-1948, co zaowocowało licznymi wystąpieniami w mediach oraz w Piwnicy pod Baranami. Ułożył m.in. zaginioną rymowaną historię dorożkarstwa.
Śmierć i upamiętnienie
Jan Kaczara zmarł w 1980 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Prądniku Czerwonym. W 2000 roku jedną z ulic na Prądniku Czerwonym nazwano jego imieniem, a jego postać pozostaje znana w krakowskiej kulturze.
Bibliografia
- Praca zbiorowa Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000
