Telerecording
Telerecording, znany w USA jako kinescoping, to metoda rejestracji programów telewizyjnych na taśmie filmowej, stosowana do ich archiwizacji i dalszego wykorzystania. Do momentu wprowadzenia magnetowidów w 1956 roku, była to jedyna dostępna technika tego typu.
Technika rejestracji
Telerecording polega na sfilmowaniu obrazu wyświetlanego na monitorze telewizyjnym za pomocą kamery filmowej. Dźwięk jest zapisywany na tej samej taśmie lub osobnej taśmie magnetycznej. W USA stosowano prędkość 24 kl/s, co pozwalało na odtwarzanie na standardowych projektorach filmowych.
Różne systemy telerecordingu
- System Moye-Mechau: Używany w BBC od 1936 roku, pozwalał na rejestrację dwóch pól obrazu, ale obniżał ostrość z powodu niestabilności systemu.
- System Suppressed Field: Rejestrował co drugie pole obrazu, co poprawiało jakość, mimo że obraz był mniej szczegółowy.
- System Stored Field: Dzięki modyfikacjom możliwe było zarejestrowanie obu pól obrazu, co zwiększało rozdzielczość.
- System Partial Stored Field: Umożliwił dalsze zwiększenie jakości dzięki lepszemu przesuwowi taśmy.
- System Quick Pull-Down: Zredukował czas przesuwu taśmy do mniej niż 2 ms, co pozwoliło na uzyskanie wysokiej jakości obrazu.
Historia telerecordingu
Rejestracja programów telewizyjnych rozpoczęła się w latach 30. XX wieku, a pierwsze zachowane nagrania pochodzą z 1947 roku. W Wielkiej Brytanii telerecording był stosowany do lat 60., kiedy to zaczęto używać magnetowidów.
Telerecording w USA i Polsce
W USA kinescoping był używany od 1951 roku do rejestracji programów telewizyjnych. W Polsce pierwsze nagranie miało miejsce w 1960 roku. Telerecording był jedyną metodą rejestracji do końca lat 60., kiedy to wprowadzono magnetowidy.
Współczesne techniki rekonstrukcji
Obecnie telerecording nie jest już stosowany, ale istnieją techniki rekonstrukcji, takie jak VidFIRE i LUSTRE, które poprawiają jakość starych nagrań. Grupa Colour Recovery Working Group pracuje nad przywróceniem kolorów w czarno-białych telerecordingach.
Podsumowanie
Telerecording był kluczową metodą archiwizacji programów telewizyjnych przed wprowadzeniem nowoczesnych technologii. Mimo że dziś nie jest używany, jego dziedzictwo wciąż wpływa na techniki rekonstrukcji i archiwizacji wideo.
