Ryszard Mieczysław Białous
Ryszard Mieczysław Białous, znany również jako „Jerzy”, „Zygmunt” oraz „Taran”, urodził się 4 kwietnia 1914 roku w Warszawie, a zmarł 24 marca 1992 roku w Neuquén, Argentyna. Był harcmistrzem, instruktorem harcerskim, oficerem Armii Krajowej oraz uczestnikiem powstania warszawskiego, gdzie dowodził harcerskim batalionem „Zośka”.
Życiorys
Ryszard Białous był synem Stanisława Białousa oraz Marcjanny z d. Dobrskiej. Mieszkał przy ul. Dzielnej 58 w Warszawie. Po ukończeniu kursu w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie, w 1938 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu podczas zajmowania Zaolzia. W marcu 1939 roku został zmobilizowany do 8 batalionu saperów jako adiutant. Jego wspomnienia zostały uwiecznione w książce Walka w pożodze.
Po wojnie osiedlił się w Argentynie, gdzie zmarł. W 2019 roku jego prochy zostały sprowadzone do Polski i ostatecznie pochowane w kwaterze batalionu „Zośka” na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pośmiertnie awansowano go na stopień pułkownika, a prezydent RP odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Życie prywatne
W 1939 roku Ryszard Białous ożenił się z Krystyną Błońską. Jego syn, Jerzy Białous, wyraził pragnienie ojca, który marzył o powrocie do Polski i pochówku wśród żołnierzy „Zośki”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11677
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (31 lipca 2019)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1966)
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Złoty Krzyż za Zasługi dla ZHP (18 lipca 2019)
