„`html
Anna Łajming
Anna Łajming, z d. Żmuda-Trzebiatowska (ur. 24 lipca 1904 w Przymuszewie, zm. 13 lipca 2003 w Słupsku) była polską pisarką, której twórczość koncentrowała się na tematyce Kaszub i ich kultury przed I i II wojną światową.
Życiorys
Urodziła się w szlacheckiej rodzinie Trzebiatowskich. Pisanie rozpoczęła dopiero w 1958 roku. Jej prace przedstawiają życie w wioskach południowych Kaszub w okresie zaborów oraz w latach 30. XX wieku, łącząc język polski z kaszubskimi dialogami. Od 1973 roku była członkinią Związku Literatów Polskich, a w 1974 roku otrzymała Medal Stolema.
W latach 1929–1939 mieszkała w Tczewie, co uwieczniła w swoich wspomnieniach pt. Mój dom. Po wojnie osiedliła się w Słupsku, gdzie w 2000 roku otrzymała tytuł honorowego obywatela. W 2005 roku jedną z ulic w Słupsku nazwano jej imieniem. Była żoną Mikołaja Łajminga, a jej synem był plastyk i profesor Włodzimierz Łajming.
Twórczość
- Z leśnych pustków
- Mrok i świt
- Czterolistna koniczyna
- Od dziś do jutra
- Seweryna
- Bajki
- Dwie kobiety
- Symbol szczęścia
- Czerwone róże
- Włodek w listach matki
- Dzieciństwo
- Młodość
- Mój dom
- Gdzie jest balbina?
- Szczecé
Nagrody i odznaczenia
- Order Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Zasłużony Działacz Kultury
- Medal Stolema
- Srebrna tabakiera Abrahama
- Honorowy obywatel miasta Słupska
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Anny Łajming
- Anna Łajming w Katalogu Biblioteki Narodowej
- Anna Łajming – Książki WP.pl
„`
