Partia Chrześcijańskich Demokratów (PChD)
Partia Chrześcijańskich Demokratów (PChD) była polską chadecką partią polityczną, działającą w latach 1990–1999. Jej powstanie miało miejsce 16 grudnia 1990 roku w Poznaniu, w wyniku połączenia ośmiu środowisk związanych z chrześcijańskim nurtem „Solidarności”. Kongres założycielski odbył się 13 stycznia 1991, a przewodniczącym partii został Krzysztof Pawłowski.
Wyniki wyborcze
W wyborach parlamentarnych w 1991 roku PChD zdobyła 125 314 głosów (1,12%), co przełożyło się na 4 mandaty w Sejmie oraz 3 w Senacie. W skład Sejmu weszli:
- Anna Knysok
- Wiesław Klisiewicz
- Paweł Łączkowski
- Janusz Steinhoff
W Senacie zasiedli:
- Jarosław Barańczak
- Tadeusz Kamiński
- Krzysztof Pawłowski
W kolejnych wyborach w 1993 roku partia startowała w ramach Katolickiego Komitetu Wyborczego „Ojczyzna”, zdobywając 878 445 głosów (6,37%), jednak nie przekraczając progu 8%. W 1993 PChD weszła w skład koalicji Porozumienie 11 Listopada, a dwa lata później poparła Lecha Wałęsę w wyborach prezydenckich.
W 1996 roku PChD przystąpiła do Akcji Wyborczej Solidarność, co zaowocowało uzyskaniem mandatów przez siedmiu jej przedstawicieli w 1997 roku w Sejmie III kadencji. W skład Sejmu weszli ponownie Paweł Łączkowski i Janusz Steinhoff, a także Franciszek Adamczyk, Andrzej Brzeski, Tadeusz Maćkała, Kazimierz Poznański i Maciej Rudnicki.
Połączenie z innymi partiami
W lipcu 1999 roku liderzy PChD, Porozumienia Centrum oraz Ruchu dla Rzeczypospolitej podpisali umowę o połączeniu tych partii. Nowe ugrupowanie, Porozumienie Polskich Chrześcijańskich Demokratów, zostało oficjalnie utworzone 26 września 1999 roku.
Podsumowanie
PChD odegrała istotną rolę w polskiej polityce lat 90. XX wieku, jednak zakończyła swoją działalność po połączeniu z innymi ugrupowaniami. Jej wpływy na scenę polityczną były widoczne głównie w pierwszej połowie lat 90., kiedy to uczestniczyła w ważnych wyborach i koalicjach.
