Claude-Louis de La Châtre
Claude-Louis de La Châtre (30 września 1745 – 13 lipca 1824) był francuskim arystokratą, marszałkiem polowym oraz urzędnikiem dworu królewskiego Ludwika XVIII. W 1815 roku uzyskał tytuł par Francji, a w 1817 został mianowany księciem de La Châtre.
Życie osobiste
La Châtre ożenił się z Marią Szarlotą Bontemps w 1788 roku, z którą miał syna, Alfonsa Ludwika Mikołaja de La Châtre, wicehrabiego de Nançay.
Kariera wojskowa
W 1788 roku La Châtre został marszałkiem polowym armii francuskiej pod rządami króla Ludwika XVI. W czasie rewolucji francuskiej emigrował, pozostając lojalnym wobec Hrabiego Prowansji, przyszłego Ludwika XVIII.
Powrót do Francji
Po przywróceniu monarchii Burbonów w 1814 roku, La Châtre został generałem lejtnantem i wysokim urzędnikiem rządu. Rok później otrzymał tytuł par Francji, a w 1817 roku Ludwik XVIII nadał mu tytuł księcia de La Châtre.
Zaangażowanie w sztukę i muzykę
La Châtre był miłośnikiem sztuki i muzyki, a także korespondował z Ludwigiem van Beethovenem.
Rola w zakonach
Był komandorem Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy oraz Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel. Po objęciu tronu przez Ludwika XVIII w 1814 roku, La Châtre został wyznaczony na namiestnika wielkiego magisterium obu zakonów. W 1816 roku utworzył Radę Oficerów, zarządzając zakonami aż do swojej śmierci w 1824 roku.
Podsumowanie
- Urodziny: 30 września 1745, Paryż
- Śmierć: 13 lipca 1824, Meudon
- Stanowisko: Marszałek polowy, par Francji, książę de La Châtre
- Rodzina: Żona – Maria Szarlota Bontemps, syn – Alfons Ludwik Mikołaj de La Châtre
- Miłośnik sztuki i muzyki, korespondencja z Beethovenem
- Rola w zakonach: Komandor, namiestnik wielkiego magisterium
