Sierżant – Stopień Wojskowy
Sierżant to stopień wojskowy zaliczany do wyższych stopni podoficerskich w polskim wojsku, który bezpośrednio następuje po plutonowym. Wyższym stopniem jest starszy sierżant. Równorzędnym wobec sierżanta w Marynarce Wojennej jest stopień bosmana.
Historia i odpowiedniki
Stopień sierżanta wprowadzono po raz pierwszy w XVIII wieku przez Jana Henryka Dąbrowskiego w Legionach Polskich. Po raz drugi wprowadzono go w 1919 roku. W Siłach Zbrojnych II Rzeczypospolitej oraz Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, odpowiednikami sierżanta były:
- wachmistrz w kawalerii i żandarmerii;
- ogniomistrz w artylerii;
- majster wojskowy dla żołnierzy specjalistów służb technicznych.
W PRL stopień sierżanta należał do grupy podoficerów starszych.
Oznaczenia sierżanta
Oznaką sierżanta w Wojsku Polskim jest tzw. „krokiewka”, czyli rzymska cyfra pięć (litera „V”). Oznaki w kolorze srebrnym znajdują się na naramiennikach oraz otoku czapki. W Bundeswehrze oznaczenie to wygląda podobnie, natomiast w innych armiach stopień ten często przedstawia się trzema krokiewkami.
W 1919 roku na naramiennikach kurtki i płaszcza stosowano paski z tasiemki karmazynowej. Zgodnie z przepisami z 1972 roku, sierżant nosił haftowaną oznakę w kształcie litery „V” na otoku czapki oraz krokiewkę na naramiennikach.
Uwagi i przypisy
Wcześniej stopień ten był nazywany majstrem wojskowym, co zostało zmienione w rozporządzeniach wykonawczych. W historii Polski oznakowania stopnia zmieniały się w zależności od epoki, a ich wygląd ewoluował na przestrzeni lat.
Bibliografia
Informacje na temat stopnia sierżanta można znaleźć w różnych publikacjach wojskowych oraz archiwach historycznych.
