Pryscylianizm – wprowadzenie
Pryscylianizm to etyczno-filozoficzno-religijny ruch chrześcijański, który powstał w Hiszpanii około 375 roku, zainicjowany przez Pryscyliana. Ruch ten kształtowany był pod wpływem manicheizmu i gnostycyzmu.
Podstawowe założenia
Zwolennicy pryscylianizmu wyznawali kilka kluczowych przekonań:
- Uznawali ciało ludzkie za dzieło szatana.
- Praktykowali ascezę jako formę duchowego oczyszczenia.
- Negowali realność człowieczeństwa Syna Bożego.
- Odmiennie interpretowali pojęcie Trójcy Świętej, traktując je jako różne aspekty postrzegania Boga.
- Dopuszczali osobistą interpretację Pisma Świętego.
Losy Pryscyliana i jego nauk
Pryscylian, za swoje poglądy, został stracony w 385 roku. Mimo jego śmierci, idee pryscylianizmu przetrwały przez wiele lat. Na soborze w Toledo w 400 roku uznano go za świętego męczennika, jednak biskupi, którzy podjęli tę decyzję, szybko zostali pozbawieni urzędów i zmuszeni do jej odwołania.
Pryscylianizm w historii Kościoła
Ruch był również przedmiotem obrad synodu w Bradze w 561 roku, na którym jego wyznawcy zostali obłożeni anatemą.
