Kuchary
Kuchary (Kuchary II) to wieś w Polsce, znajdująca się w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krzyżanów. Dawniej istniały dwie miejscowości o tej samej nazwie, które różniły się lokalizacją: Kuchary k. Węglewic (Kuchary Pierwsze) oraz Kuchary k. Strzegocina (Kuchary Drugie). Obecnie Kuchary Drugie należą do gminy Krzyżanów, podczas gdy Kuchary Pierwsze pozostają częścią gminy Witonia w powiecie łęczyckim.
W latach 1975-1998 wieś znajdowała się w administracyjnych granicach województwa płockiego.
Historia
Kuchary Strzegocińskie, znane również jako Kuchary Żydowskie, były własnością rodu Grabskich herbu Pomian od XVII wieku. W Strzegocinie na cmentarzu rzymskokatolickim znajdują się groby członków tej rodziny.
W 1800 roku Ignacy Grabski sprzedał wieś Ignatiusowi von Plichcie. W 1838 roku Rada Administracyjna Królestwa Polskiego postanowiła skonfiskować Kuchary od Andrzeja Saturnina Plichty za udział w powstaniu listopadowym, jednak do konfiskaty nie doszło.
W kolejnych latach wieś przeszła w ręce różnych dziedziców, w tym Teodora i Rozalii Róży Grabskich oraz ponownie Ignacego Grabskiego. W 1852 roku majątek przejął Apolinary Grabski, a następnie jego syn Józef, który doprowadził do jego upadku. W 1885 roku Towarzystwo Kredytowe Ziemskie wystawiło Kuchary na sprzedaż, a kupił je żydowski kupiec Marcus Przedborski.
Około 1910 roku Marcus Przedborski rozpoczął parcelację majątku, którą kontynuował jego syn Henryk Przedborski do lat 20. XX wieku. Dwór, przeznaczony do rozbiórki, został odkupiły rodziny Jóźwiaków i Modrzejewskich, które są jego właścicielami do dziś. Po wielu przebudowach budynek stracił częściowo swoje cechy stylowe.
Znaczenie
Henryk Przedborski, kupiec i radny Łęczycy, był pradziadkiem pisarki Agaty Tuszyńskiej, która opisała dzieje Kuchar w swojej książce „Rodzinna historia lęku”. Historię dworu Kuchar opublikowano w 2003 roku w „Kutnowskich Zeszytach Regionalnych”.
