Bitwa pod Ochmatowem (1655)
Bitwa pod Ochmatowem miała miejsce w styczniu 1655 roku, kiedy to armia polsko-tatarska, dowodzona przez hetmanów Stanisława „Rewerę” Potockiego i Stanisława Lanckorońskiego, stawiła czoła połączonym siłom rosyjskim i kozackim pod wodzą Bohdana Chmielnickiego oraz rosyjskich wojewodów. Konflikt ten był częścią szerszych działań wojennych w okresie wojny polsko-rosyjskiej.
Siły i dowódcy
Siły zaangażowane w bitwę wyglądały następująco:
- Polsko-tatarska: 20 tysięcy Polaków, 15-20 tysięcy Tatarów, 12-15 dział.
- Rosyjsko-kozacka: 35-40 tysięcy Kozaków, 6-10 tysięcy żołnierzy moskiewskich oraz znacznie większa liczba dział.
Przebieg bitwy
Bitwa rozpoczęła się, gdy armia rosyjsko-kozacka wyruszyła na odsiecz obleganemu Humaniowi. Hetmani polscy, dowiedziawszy się o ich marszu, zwinęli oblężenie i wyszli na spotkanie przeciwnika.
Polsko-tatarska armia szła w rozwiniętym szyku bojowym, a pierwsze starcia zakończyły się sukcesem Polaków, którzy zyskali przewagę nad osłoną wojsk rosyjsko-kozackich. Dzięki współpracy różnych jednostek, polska piechota i jazda zdołały stworzyć wyłom w taborze przeciwnika.
Jednakże, dzięki kontratakowi Chmielnickiego, Rosjanie zdołali się wycofać w stronę wzgórz. Mimo prób osłony, Rosjanie i Kozacy nie byli w stanie całkowicie zrealizować swoich celów. W dniach 30-31 stycznia przeprowadzili dwie nieudane wyprawy, a 1 lutego Chmielnickiemu udało się oswobodzić obleganą grupę w Ochmatowie.
Wynik bitwy
Bitwa zakończyła się bez rozstrzygnięcia. Strona polsko-tatarska nie zdołała zadać przeciwnikowi decydującej klęski, a Rosjanie i Kozacy wycofali się z okrążenia. Po bitwie Potocki wycofał się do Lwowa, a jazda pod dowództwem Stefana Czarnieckiego rozpoczęła działania w Ukrainie.
Podsumowanie
Bitwa pod Ochmatowem ukazała złożoność konfliktów w regionie oraz znaczenie współpracy między różnymi siłami. Mimo że nie przyniosła jednoznacznego zwycięstwa, miała istotny wpływ na dalsze działania wojenne i układ sił w regionie.
