Zuiderzee
Zuiderzee to była zatoka Morza Północnego, położona u wybrzeży Holandii, która miała powierzchnię około 5000 km². W XX wieku została przekształcona w jeziora IJsselmeer oraz Markermeer, a znaczne tereny osuszono, tworząc poldery, w tym całą prowincję Flevoland. Zewnętrzna część zatoki pozostaje połączona z Morzem Wattowym.
Historia
W XVII wieku, podczas Złotego Wieku Amsterdamu, porty Zuiderzee miały kluczowe znaczenie dla dostępu do Morza Północnego. Jednakże na skutek zamulenia, w XVIII wieku zatoka przestała spełniać swoje pierwotne funkcje. W 1667 roku zaproponowano pierwszy projekt zamknięcia i osuszenia tego rejonu, jednak realizacja była niemożliwa z powodu ograniczeń technologicznych. Dopiero w XIX wieku, dzięki wynalezieniu pompy parowej, inżynier Cornelis Lely podjął się tego wyzwania.
W 1913 roku, po powodzi, projekt nabrał tempa. Rozpoczęcie prac budowlanych miało miejsce w 1919 roku, a pierwszą tamę, Amsteldiepdijk, ukończono w 1924 roku. Największa tama Afsluitdijk, mająca 32 km długości, została zakończona 28 maja 1932 roku, przekształcając Zuiderzee w jezioro IJsselmeer.
Tworzenie polderów
W 1927 roku rozpoczęto budowę pierwszego polderu Wieringermeer, który miał powierzchnię 200 km². Budowa tamy wokół polderu była wyzwaniem ze względu na prądy wodne. W lipcu 1929 roku Wieringermeer zostało odgrodzone od Zuiderzee, a osuszanie terenu rozpoczęto za pomocą dwóch stacji pomp.
Po osuszeniu, wprowadzono rośliny, aby wspierać proces parowania i poprawić jakość gleby. Pierwsze zasiewy obejmowały rzepak, żyto, pszenicę, jęczmień i owies. W ciągu kilku lat powstały wsie: Slootdorp (1931), Middenmeer (1933), Wieringerwerf (1936) i Kreileroord (1957).
W 1941 roku, w wyniku wzrastającego zaludnienia, ustanowiono zarząd Wieringermeer. Po zniszczeniach spowodowanych przez Niemców w 1945 roku, teren szybko odbudowano, a infrastruktura została przywrócona do stanu użyteczności pod koniec tego samego roku.
Podsumowanie
Zuiderzee, niegdyś istotna część Morza Północnego, przeszła znaczną transformację, prowadząc do stworzenia nowych obszarów rolniczych i osiedli ludzkich w postaci polderów. Projekty inżynieryjne, takie jak Afsluitdijk, były kluczowe dla ochrony przed powodziami i przekształcenia tego regionu w nowoczesne tereny użytkowe.
