Gran Partita – Serenada B-dur (KV 361/370a) to dzieło skomponowane przez Wolfganga Amadeusa Mozarta, przypuszczalnie na początku 1781 roku w Monachium. Utwór został ukończony w grudniu 1784 lub styczniu 1785 w Wiedniu.
Instrumentacja
Utwór jest przeznaczony dla 13 instrumentów dętych, w tym:
- 2 oboje
- 2 klarnety
- 2 rożki basetowe
- 2 rogi w F
- 2 rogi w B
- 2 fagoty
- kontrafagot (lub kontrabas)
Części Serenady
Serenada składa się z następujących części:
- Largo − Molto Allegro
- Allegretto
- Menuetto − Trio I − Trio II
- Adagio
- Menuetto: Allegretto − Trio I − Trio II
- Romance: Adagio − Allegretto − Adagio
- Tema con 6 Variazioni: Allegretto
- Finale: Molto Allegro
Prace nad serenadą rozpoczęły się w Monachium w trakcie komponowania opery „Idomeneo, król Krety”. Z różnych powodów Mozart nie dokończył utworu w tym czasie; finalizację przeprowadził kilka lat później w Wiedniu.
Gran Partita to jedno z najważniejszych dzieł w dorobku Mozarta na instrumenty dęte, obok serenad Es-dur KV 375 i c-moll KV 388, stanowiące zwieńczenie tego gatunku kompozycji.
Linki zewnętrzne
* [Muzyka W.A. Mozarta do przesłuchania](https://archive.is/IhxPZ)
Autograf utworu znajduje się w Library of Congress, Waszyngton, USA.
