Rodzina Bonaparte
Ród Bonaparte, pierwotnie Buonaparte, pojawił się w XII wieku w rejonie Florencji. W XVI wieku Francesco Buonaparte osiedlił się na Korsyce. Jego potomkowie zajmowali się głównie prawem i administracją. Karol Maria Buonaparte, żonaty z Letycją Ramolino, miał trzynaścioro dzieci, z których Napoleon I stał się cesarzem Francuzów, nadając rodowi znaczenie w Europie.
Władcy i tytuły
Ród Bonaparte wydał na świat wielu władców, w tym:
- Napoleon I Bonaparte – cesarz Francuzów
- Napoleon II Bonaparte – cesarz Francuzów
- Napoleon III – cesarz Francuzów
- Józef Bonaparte – król Hiszpanii
- Ludwik Bonaparte – król Holandii
- Hieronim Bonaparte – król Westfalii
- Wielcy Książęta Bergu oraz panujący w Guastalli i Toskanii
Napoleon I zmienił herb rodowy na złotego orła cesarskiego, a Napoleon III przyjął tytuł cesarza, wprowadzając nazwisko „Dynastie Napoléon” dla rodziny cesarskiej.
Ważniejsi potomkowie
- Karol Maria Buonaparte (1746–1785) – protoplasta
- Napoleon I Bonaparte (1769–1821) – cesarz, linia istnieje
- Lucjan Bonaparte (1775–1840) – linia wygasła w 1924
- Józef Bonaparte (1768–1844) – linia wygasła po mieczu
- Napoleon III (1808–1873) – syn Ludwika, linia istnieje
Małżonkowie i ważniejsi krewni
- Józefina (cesarzowa francuska)
- Maria Ludwika (cesarzowa francuska)
- Eugenia (cesarzowa francuska)
- Hortensja de Beauharnais
Nieślubni potomkowie
Niektórzy z nieślubnych potomków Napoleona I to:
- Hrabia Karol de Leon – syn Eleonory Denuelle, linia wygasła około 1980 roku
- Hrabia Aleksander Colonna-Walewski – syn Marii Walewskiej, linia istnieje do dziś
Bibliografia
- Almanach de Gotha, Gotha 1845, 1901 i 1930
- Biographie Générale, Paris 1866
- F. U. Wrangel, Les maisons souveraines de l’Europe, Stockholm 1898
