Giuseppe Saragat
Giuseppe Saragat (1898–1988) był włoskim politykiem i ekonomistą, który pełnił funkcję prezydenta Włoch w latach 1964–1971 oraz ministra spraw zagranicznych w latach 1963–1964. Był także założycielem i liderem Włoskiej Partii Socjaldemokratycznej.
Życiorys
Urodził się 19 września 1898 roku w Turynie. Po ukończeniu studiów ekonomicznych, w latach 20. zaangażował się w ruch socjalistyczny, a w 1926 roku, sprzeciwiając się faszyzmowi, musiał emigrować do Austrii i Francji. Po powrocie do Włoch w 1943 roku został aresztowany przez Niemców, jednak udało mu się uciec i współtworzył nielegalną partię socjalistyczną w Mediolanie.
W 1944 roku objął stanowisko ministra bez teki w rządzie Ivanoe Bonomi, a w 1945 roku został ambasadorem w Paryżu. W 1946 roku zasiadł w konstytuantie, której przewodniczył do 1947 roku. W tym samym roku, po rozłamie w Włoskiej Partii Socjalistycznej, założył nowe ugrupowanie, które przekształciło się w Włoską Partię Socjaldemokratyczną.
W latach 1947-1949 był wicepremierem oraz ministrem marynarki handlowej. W 1948 roku po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. Pełnił tę funkcję nieprzerwanie do 1964 roku, a w latach 50. ponownie był wicepremierem. W pierwszej połowie lat 60. objął stanowisko ministra spraw zagranicznych.
28 grudnia 1964 roku został wybrany na prezydenta Republiki Włoskiej. W trakcie swojej kadencji pełnił również funkcje wielkiego mistrza kilku włoskich orderów.
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1965)
- Order Najwyższy Chrystusa (1966, Watykan)
- Wielki Mistrz Orderu Wojskowego Włoch (1964–1971)
- Wielki Mistrz Orderu Zasługi za Pracę (1964–1971)
- Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (1964–1971)
- Wielki Mistrz Orderu Vittorio Veneto (1968–1971)
Podsumowanie
Giuseppe Saragat był istotną postacią w powojennej polityce włoskiej, znany z walki o socjaldemokratyczne wartości oraz znaczącej roli w odbudowie Włoch po II wojnie światowej. Jego wkład w politykę i odznaczenia świadczą o jego wpływie na włoską historię.
