„`html
Lodowiec Szelfowy Rossa
Lodowiec Szelfowy Rossa, największy lodowiec szelfowy na świecie, znajduje się w południowej części Morza Rossa w Antarktydzie Zachodniej. Jego powierzchnia wynosi 473 tys. km².
Nazwa
Nazwa lodowca upamiętnia brytyjskiego polarnika Jamesa Clarka Rossa, który odkrył go w 1841 roku. Wcześniej nosił nazwy takie jak Victoria Barrier oraz Great Ice Barrier.
Geografia
Lodowiec ma kształt podkowy, osiągając w najszerszym miejscu 800 km szerokości i wchodząc w głąb kontynentu na 600 km. Graniczy z Półwyspem Edwarda VII oraz Wyspą Rossa. Zasilany jest przez szereg strumieni lodowych, w tym pięć głównych strumieni z Antarktydy Zachodniej, które dostarczają 90% lodu.
Cielenie się lodowca
Lodowiec jest poddawany procesowi cielenia, co prowadzi do powstawania dużych gór lodowych. W 2000 roku oderwała się góra lodowa B-15, jedna z największych zaobserwowanych, o powierzchni 11 000 km².
Historia
Lodowiec został odkryty przez Jamesa Clarka Rossa, który zmapował jego czoło. W późniejszych latach, m.in. podczas wypraw Roberta Falcona Scotta i Roalda Amundsena, prowadzono badania w regionie. W 1957 roku dokonano pierwszego objazdu lodowca przy użyciu traktorów snieżnych, co przyczyniło się do dokładniejszych badań jego struktury.
Polityka
Nowa Zelandia zgłasza roszczenia terytorialne do lodowca, włączając go w obszar Dependencji Rossa.
Uwagi
- Powierzchnia: 473 000 km²
- Współrzędne: 81°30′00″S 175°00′00″W
- Wysokość bariery lodowej: 15–50 m
„`
