Klasyfikacja dziesiętna Deweya (KDD)
Klasyfikacja dziesiętna Deweya, stworzona przez amerykańskiego bibliotekarza Melvila Deweya w 1876 roku, jest systemem klasyfikacji zbiorów bibliotecznych. Pierwsze wydanie zawierało jedynie 11 stron, natomiast kolejne edycje były coraz bardziej rozbudowane, osiągając w 1885 roku 314 stron i około 1000 symboli.
System KDD, redagowany w języku angielskim, jest publikowany przez Bibliotekę Kongresu w Waszyngtonie we współpracy ze Stowarzyszeniem Bibliotek Amerykańskich. Klasyfikacja ta opiera się na układzie dziesiętnym, dzieląc 10 głównych działów na kolejne poddziały. Symbole są oznaczone za pomocą cyfr od 000 do 999, a po trzech cyfrach używa się kropki do tworzenia bardziej szczegółowych symboli.
Działy klasyfikacji Deweya
Główne działy klasyfikacji Deweya przedstawiają się następująco:
- 000 – Informatyka, informacje i prace ogólne
- 100 – Filozofia
- 200 – Religia
- 300 – Nauki społeczne
- 400 – Język
- 500 – Nauka
- 600 – Technologia
- 700 – Sztuka i rekreacja
- 800 – Literatura
- 900 – Geografia i historia
Na przykład, dział 000 można rozwinąć w następujący sposób:
- 000 – Dzieła treści ogólnej
- 010 – Bibliografie i katalogi
- 020 – Bibliotekoznawstwo
- 030 – Encyklopedie ogólne
- 040 – Zbiory prac
- 050 – Czasopisma treści ogólnej
- 060 – Stowarzyszenia
- 070 – Dzienniki. Dziennikarstwo
- 080 – Dzieła zbiorowe. Wydawnictwa seryjne. Poligrafia
- 090 – Rękopisy i książki rzadkie
Klasyfikacja dziesiętna Deweya jest systematycznie modyfikowana, a najnowsze 22. wydanie ukazało się w 2003 roku.
