Rekowo – Wieś Kaszubska
Rekowo (kaszub. Rekòwò; niem. Reckow) to wieś położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Bytów. Znajduje się na Pojezierzu Bytowskim, w obszarze Kaszub zwanym Gochami, wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 212, nad wschodnim brzegiem jeziora Wiejskiego.
W zachodniej części wsi znajduje się Siemierzycka Góra (256 m n.p.m.), a w okolicy występują malownicze jeziora, takie jak Połczyca, Boruja Duża i Boruja Mała. Rekowo jest siedzibą sołectwa, które obejmuje również Bory, Brynki Rekowskie oraz Pustkowie Rekowskie. Wieś ma swoją Ochotniczą Straż Pożarną.
W latach 1975–1998 Rekowo należało do województwa słupskiego.
Historia
Rekowo ma długą historię jako siedlisko kaszubskiej szlachty zagrodowej, z korzeniami sięgającymi rodu Rekowskich, a być może także Regawskich. Do 1919 roku wieś była pod administracją zaboru pruskiego. W okresie międzywojennym, pozostając po niemieckiej stronie granicy, należała do powiatu bytowskiego i była miejscowością graniczną, z granicą niemiecko-polską przebiegającą na południe od wsi.
Wschodnie lasy Rekowa były obszarem operacyjnym Gryfa Pomorskiego. Po zakończeniu II wojny światowej wieś powróciła do Polski. Na obrzeżach Rekowa znajduje się stary cmentarz niemiecki z przełomu XVIII i XIX wieku.
Niemiecka nazwa wsi z okresu zaborów to Reckow.
