„`html
Łubowo
Łubowo (niem. Lubow) to wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo. Znajduje się nad jeziorem Lubicko Wielkie, w otoczeniu licznych zbiorników wodnych Pojezierza Drawskiego oraz przy drodze krajowej nr 20, łączącej Stargard Szczeciński, Szczecinek i Gdynię. W latach 1946–1954 Łubowo było siedzibą gminy, a do 1972 roku siedzibą gromady.
Historia
Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Łubowa datuje się na VI-V wiek p.n.e., a także odnaleziono znaleziska z epoki brązu. W okolicy znajdowała się „sosnowa górka”, miejsce kultu słowiańskich bóstw. W 1925 roku niemieccy rybacy wydobyli z jeziora słup kultowy przedstawiający Belbuka, opiekuńczego bożka osady. Odkryto również groby skrzynkowe, pozostałości kultury wschodnioeuropejskiej. Przez długi czas teren ten znajdował się pod władaniem zakonu templariuszy.
W 1668 roku Łubowo liczyło około 100 mieszkańców, z czego wielu uciekło lub zginęło w wyniku wojen i zaraz. Gospodarstwo sołtysa składało się z 2 sołtysów i kilku gospodarstw, podczas gdy większość z nich była zniszczona przez brak pracowników i zwierząt. Po II wojnie światowej, 3 marca 1945 roku, wieś została zajęta przez Armię Czerwoną, a 20 maja 1945 roku utworzono gminę Łubowo, obejmującą 26 miejscowości.
Obecnie Łubowo zamieszkuje około 1300 osób. Miejscowość dysponuje Zespołem Szkół, Zakładem Przemysłu Drzewnego oraz Ośrodkiem Zdrowia. Baza turystyczna rozwija się, z nowymi gospodarstwami agroturystycznymi i polami namiotowymi.
Architektura
W Łubowie znajduje się neoromański kościół z 1734 roku, przebudowany w 1863 roku. W kościele znajduje się późnogotycki tryptyk z końca XV wieku, przedstawiający NMP w otoczeniu świętych Jakuba i Antoniego oraz rzeźby 12 innych świętych. Po kradzieży w 1994 roku tryptyk przeszedł renowację. Parafia Wniebowzięcia NMP obejmuje pięć kościołów filialnych.
Bibliografia
- K. Donorowicz, Dzieje ziemi łubowskiej, Toruń 2004.
- A. Czernik, Dzieje ziemi szczecineckiej, Poznań 1970.
„`
