Pistolet sygnałowy wz. 78
Pistolet sygnałowy wz. 78 to polska broń kal. 26 mm, opracowana w latach 70. XX wieku przez inż. Bohdana Szpaderskiego i inż. Krzysztofa Styczyńskiego. Zastąpił on wcześniejsze pistolety sygnałowe wz. 1944 i był wykorzystywany zarówno przez Wojsko Polskie, jak i Milicję Obywatelską.
Głównym celem pistoletu było miotanie pocisków oświetlających i sygnałowych. Dla potrzeb Milicji Obywatelskiej opracowano również nabój NPŁ-26 zawierający gaz łzawiący.
Prototyp RWGŁ-2
W drugiej połowie lat 70. powstał prototyp granatnika policyjnego RWGŁ-2, który miał być rozwinięciem pistoletu sygnałowego wz. 78. Był on przystosowany do miotania granatów łzawiących UGŁ-200. Testy jednak ujawniły niską szybkostrzelność oraz trudności w opanowaniu odrzutu, co doprowadziło do rezygnacji z jego produkcji seryjnej.
Opis konstrukcji
Pistolet wz. 78 charakteryzuje się kurkowym mechanizmem spustowo-uderzeniowym. Stała iglica jest umieszczona w kurku, a lufa z gładkim przewodem jest osadzona w obrotowym szkielecie. Lufa jest zamknięta przez zwalniacz, który umożliwia jej „złamanie” w celu usunięcia pustej łuski i załadowania nowego naboju. Pistolet nie jest rozkładany do czyszczenia i konserwacji.
Bibliografia
- Brak dostępnych materiałów źródłowych.
Linki zewnętrzne
Kategoria: Polskie pistolety sygnałowe
