Księstwo Bar
Księstwo Bar, zlokalizowane na obszarze dzisiejszej Lotaryngii, miało swoją historię jako odrębna jednostka polityczna. Wschodnia część księstwa była częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, podczas gdy zachodnia strona Mozy była lennem Francji. W 1738 roku Ludwik XV przekazał księstwo Stanisławowi Leszczyńskiemu, a w 1766 roku wróciło ono do Francji.
Historia
Hrabstwo Bar zostało utworzone około 950 roku przez Fryderyka I, brata biskupa Metzu. W 1354 roku cesarz Karol IV Luksemburski podniósł hrabstwo Bar do rangi księstwa, a Robert I został jego pierwszym księciem w wieku 13 lat. Jego małżeństwo z Marią z Francji w 1364 roku umocniło relacje z królem Francji Janem II Dobrym.
W 1420 roku książę René I poślubił Izabelę, córkę księcia Karola II z Lotaryngii. Traktat z Foug zapewnił mu władzę nad oboma księstwami, z zachowaniem ich niezależności. Jednak w 1483 roku księstwo utraciło Châtel-sur-Moselle oraz Bainville na rzecz Francji.
W późniejszych latach księstwa Lotaryngii i Bar były zarządzane przez wspólnego władcę, którego tytuł brzmiał „Książę Lotaryngii (i Bar)”. W 1729 roku księciem Lotaryngii został Franciszek I Lotaryński. Jego małżeństwo z Marią Teresą Habsburg w 1736 roku było związane z przekazaniem Lotaryngii i Bar Stanisławowi Leszczyńskiemu, co miało na celu zakończenie polskiej wojny sukcesyjnej. W zamian Franciszek uzyskał tytuł wielkiego księcia Toskanii.
W 1738 roku Stanisław Leszczyński stał się księciem Lotaryngii i Bar. Po jego śmierci w 1766 roku oba księstwa zostały włączone do Francji, co zakończyło istnienie Księstwa Bar.
