Franciszek Fiszer
Franciszek Fiszer (1860-1937) był polskim filozofem i erudytą, znanym z licznych anegdot oraz bliskich relacji z czołowymi postaciami polskiej literatury i sztuki. Uważa się, że był pierwowzorem postaci Pana Kleksa.
Życiorys
Urodził się 25 marca 1860 roku w majątku Ławy koło Ostrołęki. Pochodził z rodziny o tradycjach ziemiańskich, a jego ojciec miał korzenie niemieckiej szlachty. Franciszek posiadał siostrę, Michalinę, która poślubiła Ludwika Kurcyusza.
Edukując się w Łomży i Warszawie, rozpoczął studia filozoficzne w Lipsku, które jednak przerwał. Wkrótce stał się prominentną postacią warszawskiego życia towarzyskiego, przyjaźniąc się z wieloma znanymi pisarzami, takimi jak Bolesław Leśmian, Stefan Żeromski, Władysław Reymont oraz członkowie grupy Skamander.
Pomimo braku własnych publikacji, Fiszer był często wspominany w dziełach innych artystów. Uczestniczył w licznych balach i rautach, będąc stałym bywalcem warszawskich lokali gastronomicznych.
Po śmierci, 11 kwietnia 1937 roku, został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W 1985 roku zebrano historie o Fiszerze w książce Romana Lotha „Na rogu świata i nieskończoności”.
Znajomości i wpływ na kulturę
W kręgu jego przyjaciół znajdowali się:
- Bolesław Leśmian
- Stefan Żeromski
- Władysław Reymont
- Antoni Słonimski
- Julian Tuwim
- Artur Rubinstein
Choć nie napisał własnej książki, jego postać była inspiracją dla wielu artystów i literatów tamtego okresu.
Bibliografia
- Kazimierz Błeszyński, „Franciszek Fiszer jako filozof”, Skamander 1939
- Roman Loth, „Na rogu świata i nieskończoności”, Warszawa, 1985
- Maria Szyszkowska, „Spotkania z Fiszerem”, 1997
