Feliks Żukowski
Feliks Żukowski (30 maja 1904 – 17 stycznia 1976) był polskim aktorem teatralnym, filmowym i telewizyjnym, reżyserem oraz żołnierzem Armii Krajowej. Urodził się w Rydze, a zmarł w Łodzi, gdzie spędził znaczną część swojej kariery.
Życiorys
Urodzony w Rydze, Żukowski uzyskał aktorski egzamin eksternistyczny w 1925 roku. Do 1927 roku występował w Teatrze Miejskim w Lublinie, a przed II wojną światową grał w wielu teatrach w Wilnie i Warszawie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, gdzie brał udział w obronie Warszawy. Po wojnie wrócił do Polski i osiedlił się w Łodzi, gdzie kontynuował karierę aktorską.
Po wojnie Żukowski pracował w Teatrze Kameralnym Domu Żołnierza oraz w Teatrze Wojska Polskiego, a później w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. Od 1952 roku był związany z teatrami łódzkimi, w tym Teatrem im. Stefana Jaracza, gdzie pełnił również funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego.
Żukowski brał udział w wielu spektaklach telewizyjnych i filmowych, a także reżyserował. Zmarł 17 stycznia 1976 roku i został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.
Filmografia (wybór)
- 1938: Za Zasłoną – Janek
- 1946: Zakazane piosenki – Jurek
- 1953: Piątka z ulicy Barskiej – redaktor
- 1960: Krzyżacy – ksiądz Kaleb
- 1972: Chłopi (serial telewizyjny) – dziedzic z Raciborowic
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1961)
- Krzyż Walecznych (1942)
Nagrody
- Nagroda Państwowa II stopnia za rolę Lenina w sztuce Człowiek z karabinem (1952)
- Nagroda I stopnia na Festiwalu Sztuk Radzieckich w Katowicach za rolę Lenina w Trzecia patetyczna (1963)
Feliks Żukowski był wybitnym przedstawicielem polskiej kultury teatralnej i filmowej, którego praca na scenie oraz zaangażowanie w działalność społeczną zostały docenione przez współczesnych i pozostają w pamięci. Jego dorobek artystyczny oraz odznaczenia świadczą o jego znaczeniu w polskim świecie sztuki.
