Aleksander Rożniecki
Aleksander Antoni Jan Rożniecki herbu Rola (ur. 12 lutego 1774 lub 1 stycznia 1771, zm. 24 lipca 1849 w Warszawie) był generałem jazdy Wojska Polskiego i członkiem Rady Państwa Imperium Rosyjskiego.
Życiorys
Rożniecki był absolwentem Korpusu Kadetów i rozpoczął służbę wojskową w 1788 w gwardii konnej. W 1789 awansował na podporucznika, a następnie przeszedł do 4 Brygady Kawalerii Narodowej, biorąc udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792. W czasie insurekcji kościuszkowskiej 1794 wyróżnił się, co zaowocowało awansem na wicebrygadiera.
W 1798 dołączył do Legionów Polskich jako pułkownik i uczestniczył w kampaniach 1799 i 1801. Po rozwiązaniu Legionów walczył w korpusie gen. Masseny, zdobywając uznanie w bitwie pod Castelfranco w 1805. W 1806 wstąpił do wojska Księstwa Warszawskiego, gdzie pełnił funkcję inspektora kawalerii i awansował na generała.
W czasie wojny austriacko-polskiej w 1809 wykazał się talentem taktycznym, przełamując opór Austriaków w Małopolsce. Od 1810 był generałem dywizji, a w 1811 dołączył do loży Wielkiego Wschodu Narodowego Księstwa Warszawskiego, której był ostatnim wielkim mistrzem.
W kampanii 1812 dowodził 4 Lekką Dywizją Jazdy podczas wyprawy na Moskwę. Po rannie w 1813 roku został wzięty do niewoli rosyjskiej. Od 1815 pełnił funkcję dowódcy Jazdy Królestwa Polskiego, a od 1816 organizował Korpus Żandarmerii, prowadząc działalność policyjno-szpiegowską.
Po wybuchu powstania listopadowego Rożniecki uciekł do armii carskiej, gdzie był członkiem Rady Państwa. Ostatecznie powrócił do Warszawy i zmarł, zostawiając po sobie kontrowersyjną spuściznę.
Odznaczenia
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja, 1820)
- Order Świętego Włodzimierza II klasy (Rosja, 1818)
- Order Świętej Anny I klasy z brylantami (Rosja, 1819)
- Order Świętego Stanisława I klasy (1815)
- Order Wojskowy Księstwa Warszawskiego II klasy (1809)
- Order Orła Białego (1829)
- Order Legii Honorowej IV i V klasy (Francja, 1809)
- Order Korony Żelaznej III klasy (Lombardia/Francja)
- Order Obojga Sycylii I klasy (Neapol)
- Order Orła Czerwonego IV klasy (Prusy)
- Znak Honorowy za 35 lat służby (1830)
